Chernobyl، یکشنبه، شب بزرگی رو در مراسم Emmy، داشت و طرفداران سریال های کوتاه

در مورد احتمال فصل دوم این سریال شگفت زده شدند.

این سریال وقایع مخرب واقعه اتمی سال 1986 چرنوبیل را دنبال میکند و در آن ستارگانی چون

Jared Harris و Stellan Skarsgård، به کارگردانی Johan Renck، ایفای نقش میکنند.

سزیال شبکه HBO، به عنوان بهترین سریال کوتاه، بهترین کارگردانی و بهترین نویسندگی مجسمه Emmy

را یکشنبه شب در این مراسم که در تلویزیون پخش شد، به خانه برد. البته این سریال هفته گذشته جوایز خلاقانه

زیادی را از Emmy دریافت کرد.

شبکه HBO، نیز با اهدای 9 جایزه Emmy، در طول زمان اولین پخشش، شب بزرگی را پشت سر گذاشت.

این شبکه کابلی در مجموعه 34 جایزه را با خود به خانه برد.

به گزارش Deadline، نویسنده این سریال Craig Mazin، بدون اتلاف وقت گفت، سریال چرنوبیل واقعا تمام شده

است و طرفدارها نیز فصل دوم این سریال را نیز نخواهند دید.

وی در پشت صحنه برنامه در مورد احتمال بازگشت این سریال گفت:

ما این کار رو نمیکنیم ! داستانی از یک مکان را در زمان مشخصی گفتیم و این کار

را هم خیلی خوب انجام دادیم و الان وقتش رسیده به مکان ها و زمان های دیگه

فکر کنیم، هر چی که بهش نگاه میکنیم، چه داستانی چه بر اساس تاریخ، به اینکه

ما کی هستیم و با چی روبرو میشیم، ربط داره.

وی همچنین در مورد اینکه چگونه دو بازه زمانی را به هم ربط داده است، صحبت کرد.

دوره 1986 تفاوت چندانی با عصر حاضر نداره، مردم هر دو دوره با مشکلات مشابهی روبرو میشن

اما عواقب اقدامات و حوادث الان بدتره!

شما چی فکر میکنید؟

طرفدار سریال Chernobyl، از شبکه HBO، هستید؟

شما فصل دوم این سریال رو میخواستید؟

یا فکر میکنید سریال داستانش رو کاملا گفته و از تموم شدنش خوشحالید؟

فاجعه چرنوبیل

فاجعهٔ چرنوبیل یک حادثهٔ هسته‌ای بود که در تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ (۶ اردیبهشت ۱۳۶۵) در رآکتور هسته‌ای شمارهٔ. ۴

در نیروگاه چرنوبیل که در نزدیکی شهر پریپیات و در شمال اوکراین واقع شده بود، رخ داد.

این فاجعه یکی از دو بحران هسته‌ای است که بر اساس مقیاس رویدادهای بین المللی هسته ای و رادیولوژیک، در گروه

شمارهٔ ۷ (بالاترین مقیاس) طبقه‌بندی شده‌است. این درجه نشان‌دهندهٔ «حادثهٔ عظیم» است؛ به معنی «انتشار عمدهٔ مواد

رادیواکتیو با اثرات گستردهٔ بهداشتی و زیست‌محیطی که نیازمند اقدامات برنامه‌ریزی شدهٔ فوری و طولانی‌مدت در جهت

مقابله است». حادثهٔ دیگر در این مقیاس، حادثه اتمی فوکوشیما 1 است.

این حادثه در جریان آزمایش ایمنی در یک راکتور نوع آر بی ام کی که در شوروی رایج بود، آغاز شد. این آزمایش شبیه‌سازی

یک قطعی برق الکتریکی بود.

هدف از این آزمایش کمک به توسعهٔ یک روش ایمنی جهت نگه داشتن گردش آب خنک‌کننده در صورت قطع برق تا زمانی

که ژنراتورهای پشتیبان بتوانند برق را تأمین کنند، بود. این وقفهٔ عملیاتی حدود یک دقیقه بود و به عنوان یک مشکل

امنیتی بالقوه شناخته شده بود که می‌توانست باعث گرم شدن بیش از حد هسته راکتور شود.

سه آزمون این چنینی از سال ۱۹۸۲ انجام شده بود اما هیچ‌کدام موفق به ارائه یک راه حل نشده بودند.

در این تلاش چهارم، آزمون به مدت ۱۰ ساعت به تعویق افتاد، بنابراین شیفت عملیاتی که برای این آزمایش آموزش دیده

بودند، حضور نداشتند. سپس سرپرست آزمایش موفق به پیروی از دستورالعمل اجرایی فرایند نشد و شرایط عملیاتی

ناپایداری را ایجاد کرد که همراه با نقص‌های ذاتی در طراحی آربی‌ام‌کی و غیرفعال بودن چندین سیستم ایمنی اضطراری،

منجر به وقوع واکنش های زنجیره ای کنترل نشده گردید.

مقدار زیادی انرژی به‌طور ناگهانی آزاد شد و باعث بخار شدن آب خنک‌کننده‌ای شد که از قبل به شدت گرم شده بود.

این اتفاق باعث شد که مخزن تحت فشار آکتور در اثر یک انفجار بخاری مخرب به‌طور کامل از بین برود.

این اتفاق بلافاصله با آتش‌سوزی سرباز در هستهٔ رآکتور ادامه پیدا کرد که در حدود ۹ روز آلاینده های هوایی رادیو اکتیو

قابل ملاحظه‌ای را وارد هوا کرد.

انفجار اولیه

در ۱:۲۳:۴۵ صبح یک انفجار اولیه پوشش هزار تنی فولادی بالای رآکتور را بلند و راه را برای خروج مقدار زیادی

بخار آب هموار کرد و این مقدمه‌ای بود بر انفجار  دوم.

انفجار دوم

بلافاصله پس از انفجار اوّل، اکسیژن با گرافیت فوق گرم شده واکنش کرده و انفجار دوم سقف رآکتور را پاره می‌کند

و ۲۵ درصد از تأسیسات ساختمان و کل هسته رآکتور را از بین برد. گرافیت(کندکننده) سوزان و مواد داغ هسته که در

اثر انفجار بیرون ریخته بود، باعث ایجاد حدود ۳۰ آتش سوزی جدید شد، و این شامل سقف قیر اندود و قابل اشتعال

واحد ۳ نیز می‌شد که مجاور واحد ۴ واقع شده بود.

پیامدها

در اثر فاجعه چرنوبیل قریب به ۵ میلیون نفر آسیب دیدند، حدود ۵ هزار مرکز مسکونی در روسیه سفید، اوکراین و

فدراسیون روسیه با ذرات رادیو اکتیو آلوده شدند.

از میان آن‌ها، ۲۲۱۸ شهر و روستا با جمعیت حدود ۲/۴ میلیون نفر در محدوده اوکراین قرار داشتند، فاجعه چرنوبیل جمعیت

کشورهای مذکور را تحت‌الشعاع قرار داد. غیر از اوکراین، جمهوری روسیه سفید و فدراسیون روسیه، کشورهای فنلاند،

سوئد، نروژ، لهستان، انگلستان و برخی کشورهای دیگر نیز اثرات فاجعه را احساس کردند.

عوامل اصلی فاجعه انجام آزمایش بدون فراهم بودن شرایط، سطح ناکافی ایمنی در رآکتور و اشتباهات پرسنل اعلام شد.

عملیات امحاء نتایج فاجعه در نیروگاه چرنوبیل از تاریخ ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ تحت ریاست کمیسیون دولتی شوروی آغاز شد.

این عملیات از نیمه دوم روز ۲۶ آوریل شروع شد و تا سال ۱۹۹۱ ادامه یافت. در اولین گام یک منطقه انزوا در محدوده ۳۰

کیلومتری اطراف نیروگاه چرنوبیل تعیین شد. از ۲۷ آوریل سال ۱۹۸۶ حکومت اوکراین ساکنین شهرهای پریپیات و چرنوبیل،

و روستاهای درونِ منطقه انزوای سی کیلومتری -حدود صد هزار نفر- را به خارج این محدوده انتقال داد.

پنهان کردن اطلاعات مربوط به فاجعه چرنوبیل باعث شکل‌گیری و گسترش شایعات باور نکردنی پیرامون نتایج فاجعه شد.

ریاست شوروی از پذیرش همکاری بین‌المللی برای انجام عملیات امحاء نتایج فاجعه هسته‌ای امتناع کرد.

تنها در سال ۱۹۸۹ بود که حکومت شوروی از آژانس انرژی اتمی به منظور ارزیابی کارشناسی عملیات امحاء، درخواست

کمک کرد. فاجعه چرنوبیل وضعیت تشعشع در محدوده‌های بسیاری از کشورهای اروپایی را به شدت تغییر داد.

این آلودگی، در ماه می‌سال ۱۹۸۶ در تمامی کشورهای نیمکره حنوبی، در اقیانوسهای آرام، اتلانتیک و منجمد شمالی

مشاهده می‌شد.

با وجود گذشت سال‌ها از این حادثه، هنوز آثاری از مواد رادیواکتیو و جهش‌های ژنتیکی در مردم منطقه مشاهده می‌شود.

در این میان می‌توان به ناقص شدن نوزادان در دو دهه اخیر، از قبیل بی‌دست و پا متولد شدن اشاره کرد.

مقیاس این فاجعه بسیار بیشتر از آن بود که مقامات دولتی آن را اعلام می‌کردند. از رآکتور شماره چهار فقط اتم سدیم و

پلوتونیوم، نبود که بیرون آمد، بلکه دروغی خطرناک‌تر از آن‌ها بود که مقامات سابق شوروی آن را اعلام کردند.

بر اساس گزارش‌های اعلام شده مقامات شوروی میزان استاندارد تشعشعات اتمی که یک انسان می‌تواند تحمل کند را در

عدد پنج ضرب کرده بودند، که این جرمی بسیار بزرگ است.

از پانصد هزار نفری که با حادثه چرنوبیل مبارزه کردند، بیست هزار نفر مرده‌اند و دویست هزار نفر هم رسماً از کار افتاده

اعلام شده‌اند.

کسانی هم که زنده ماندند، از بیماری‌ها و سرطان‌های مربوط به تشعشعات اتمی رنج می‌برند.

بسیاری از مردم اوکراین و حتی کشورهای همسایه به دلیل وجود ید رادیواکتیو به سرطان تیروئید دچار شدند.

شایان ذکر است که تشعشعات اتمی چرنوبیل همچنان پابرجا بوده و علی‌رغم ایزولاسیون نوین آن نمی‌توان از آن

چشم پوشی کرد. آمار افزایش نرخ سرطان اوکراین هم گواه بر شرایط وخیم تشعشعات رادیواکتیو -که همچنان هم

موجود اند- می‌باشد.