روسیه ماژول بزرگ نوکا را پس از سال‌ها تاخیر به ایستگاه فضایی بین‌المللی پرتاب کرد

ماژول پژوهش‌های چندمنظوره روسیه (MLM) که با نام نوکا نیز شناخته می‌شود، امروز در ساعت ۱۹:۵۸ به وقت ایران برفراز موشک پروتون‌ام از پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان به هوا برخاست. ماژول ۲۲ تنی جدید روسیه ابتدا قرار بود سال ۲۰۰۷ به فضا پرتاب شود.

نوکا قطعه‌ی جدیدی به‌نام بازوی رباتیک اروپا (ERA) را حمل می‌کند که به‌منظور خدمات‌دهی به بخش روسی ایستگاه فضایی طراحی شده است. ماژول تقریبا ۱۰ دقیقه پس از پرتاب از مرحله‌ی سوم پرتابگر پروتون‌ام جدا شد و با اتکا به موتورهای خود، پرواز خودکار ۸ روزه‌اش به ایستگاه فضایی بین‌المللی را آغاز کرد.

ماژول جدید نوکا که انتظار می‌رود ۲۹ ژو‌ئیه به پایگاه مداری متصل شود، به بزرگ‌ترین قطعه‌ی روسی ایستگاه فضایی تبدیل خواهد شد. این ماژول با طول بیش از ۱۳ متر و حداکثر قطر ۴/۳ متر میزبان امکانات پژوهشی خواهد بود و درعین‌حال، تخت اضافی، توالت، سامانه احیاء اکسیژن و ابزار لازم برای بازیافت آب از ادرار را برای کیهان‌نوردان فراهم خواهد کرد.

نوکا همچنین از هوابند و درگاه اتصال فعالی بهره می‌گیرد که بازوی رباتیک ۱۱ متری اروپا، وظیفه‌ی خدمات‌دهی به آن را برعهده دارد. این بازو نخستین اپراتور رباتیک محسوب می‌شود که به‌طور ویژه برای فعالیت در بخش روسی ایستگاه فضایی طراحی شده است.

^{ماژول نوکا پیش از قرارگیری درون فرینگ موشک}

پیش از آنکه نوکا به ایستگاه فضایی برسد، کیهان‌نوردان باید ماژول پیرس را از ماژول خدماتی روسی زیوزدا جدا کنند تا قطعه‌ی جدید بتواند جایگزین آن شود. فرایند جدایی این ماژول فردا جمعه در ساعت ۱۷:۴۷ به وقت ایران آغاز خواهد شد و می‌توانید پخش زنده‌ی آن را در کانال یوتیوب ناسا تماشا کنید.

کیهان‌نوردان آماده‌سازی برای جدایی ماژول پیرس را ماه گذشته حین مجموعه‌ای از پیاده‌روی‌های فضایی آغاز کردند. پیرس پس از تقریبا ۲۰ سال خدمات‌دهی به‌عنوان درگاه اتصال و هوابند برای آزمایشگاه مداری به پایان کار خود می‌رسد. به‌نقل از خبرگزاری روسی تاس، بخشی از ماژول در جو زمین خواهد سوخت؛ اما قطعاتی از آن نزدیک به چهار ساعت پس از جدایی از ایستگاه فضایی در اقیانوس آرام سقوط خواهد کرد.

طرح ساخت نوکا به اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ بازمی‌گردد؛ اما در مسیر رسیدن آن به فضا موانع متعددی وجود داشت. روسیه نوکا را دراصل به‌عنوان ماژول پشتیبان برای زاریا، نخستین ماژول ایستگاه فضایی که در سال ۱۹۹۹ پرتاب شد، طراحی کرد؛ اما برای رساندن آن به مدار مجبور شد به‌مدت بیش از دو دهه منتظر بماند.