موج بازسازی آثار مشهور در فرمت زنانه، چند سالی است که در هالیوود در حال انجام است. پیش از این عنوان معروف « شکارچیان ارواح » که در دهه هشتاد با بازی بیل مورای به شهرت فراوان رسید، سال 2016 توسط پُل فیگ بازسازی شد که اینبار تمام بازیگران نقش اصلی آن تبدیل به زن شده بودند. اما در سال گذشته با اوج گیری جنبش ضد آزار جنسی و قدرتی که زنان در هالیوود کسب کردند، موج ساخت آثاری با محوریت زنان با شیب تندتری به مسیر خود ادامه داد بطوریکه حتی گفته شده آثار اَبَرقهرمانی آینده سینما اغلب توسط زنان ساخته خواهد شد و همچنین اَبَرقهرمانان زن نیز سهم بسزایی در آینده سینما ایفا خواهند کرد.
در همین راستا فیلم « 8 یار اوشن » به سینماها آمده است. اثر مشهوری که سابقاً توسط استیون سودربرگ و با حضور بازیگران مشهوری از جمله جورج کلونی، مت دیمون و اندی گارسیا در چند قسمت ساخته شد که تلفیقی از کمدی و اکشن بود و توانست به محبوبیت فراوانی نیز دست پیدا کند. حالا « هشت یار اوشن » به میدان آمده؛ اثری که اینبار سارقین آن همگی زن می باشند.
داستان از جایی آغاز می شود که دبی اوشن ( ساندرا بولاک ) که خواهر دنی اوشن سابق است، از زندان آزاد می شود و با توجه به وضعیت نه چندان مساعدش، تصمیم می گیرد یک دزدی بزرگ که مدتها در فکر آن بوده را ترتیب دهد. دزدی که چنانچه بدون دردسر انجام شود، رقمی در حدود 150 میلیون دلار بدست خواهد آمد. دبی اما به تنهایی قادر به انجام کارها نیست و به همین جهت زنان مختلفی را برای انجام دزدی به کار می گیرد که…
اتفاق عجیب درباره « هشت یار اوشن » این است که فیلم بطور کامل برگرفته از سبک و سیاق سه گانه اصلی است و حتی روش تصویربرداری استیون سودربرگ نیز در اینجا بازخوانی شده و هیچ بخش ارجینالی را در خود جای نداده است. تماشای سارقینی که در حال تلاش برای سازماندهی یک سرقت هستند، روندی را طی می کند که پیش از این بارها شاهد آن بوده ایم با این تفاوت که در اینجا جنسیت سارقین تغییر یافته است.
اما حتی الهام پذیری ( یا کپی بودن! ) « هشت یار اوشن » نیز باعث نشده تا روح سه گانه سودربرگ در این فیلم دمیده شود. معمولاً در بازسازی فیلمها (البته با توجه به زمان رخداد فیلم، خیلی نمی توان این اثر را بازسازی نامید. ) ، سعی می شود تا ویژگی های فیلم اصلی که سبب شهرت و اعتبار آن شده حفظ گردد و در کنار آن خلاقیت ها و ایده های جدیدی به کار گرفته شود تا اثر نسبت به نسخه اصلی اش، ویژگی جدید و متمایزی برای ارائه به مخاطب داشته باشد. اما در اینجا فیلمنامه جز یک رونوشت از نسخه اصلی، هیچ اتفاق جدیدی را در داستان رقم نزده که بتوان آن را یک مزیت در مقایسه با سه گانه قبلی عنوان نمود
« هشت یار اوشن » حتی در سازماندهی سرقت خود نیز ناکارآمد است. فیلم دقایق بسیاری را صرف آماده سازی شخصیت های داستان برای دزدی بزرگ شان می نماید اما زمان کمی برای انجام سرقت صرف می کند و جالب آنکه در میانه داستان فیلم تبدیل به شوی لباسی با حضور جواهرات گرانقیمت و بازیگران ستاره ای می گردد که در داخل لباس در حال درخشیدن هستند! جالب آنکه کارگردان نبوغی که منجر به تعلیق دنباله دار در داستان شود به کار نمی گیرد و نتیجه آنکه همه چیز ساده و معمولی و کاملاً خسته کننده روایت می شود؛ اتفاقی که در نقطه مقابل سه گانه اوشن قرار می گیرد.
شاید تنها ویژگی که می تواند « هشت یار اوشن » را نجات دهد و آن را از ورطه سقوط دور نماید، حضور بازیگران مشهوری است که لیست بلند بالایی را شامل می شود که همگی آنان به خوبی توانسته اند از عهده وظایف خود برآیند. کیت بلانشت، ساندرا بولاک، هلنا بونهام کارتر ، آن هاتاوی و حتی ریانا از جمله بازیگران مشهور فیلم هستند که توانسته اند فیلمنامه معمولی اثر را به جلو هدایت کنند. البته باید گفت که فضای صمیمی و دوستانه بازیگران سری اصلی اوشن که برگرفته از دوستی صمیمی آنها در دنیای واقعی بود، به مراتب جذابیت های تصویری بیشتری را رقم زده بود. جایی که به نظر می رسید برخی از لحظات فیلم فی البداهه صورت گرفته و کارگردان هم آنها را تایید نموده است!
« هشت یار اوشن » اثر ناامید کننده ای به شمار نمی رود و اتفاقاً می توان از تماشای آن لذت برد اما در عین حال باید به این نکته اذعان نمود که فیلم یک کپی از سه گانه اوشن با همان سبک و سیاق آشنایی است که پیش از این دیده ایم؛ با این تفاوت که سرقت سهل انگارانه تر روایت می شود و تمام بازیگران فیلم نیز جنسیت شان تغییر یافته است. بازخوانی روایت ” اوشن ها ” برای سرقت نیازمند نبوغ و جذابیتی بود که می شد در سه گانه استیون سودربرگ ، هرچند با روند سینوسی ، آن را مشاهده کرد. اما این جذابیت در « هشت یار اوشن » به چشم نمی خورد و هیچ ایده جدیدی نیز در جریان داستان مطرح نمی گردد؛ اینجا همه چیز ساده و تکراری و فراموش شدنی است.
