هزینه تعمیر آسانسور برای واحد خالی موضوع بحث بسیاری از ساکنان ساختمان‌های اداری، تجاری و مسکونی است. قبل از صحبت درباره هزینه تعمیر موتور آسانسور باید این نکته را بیان کنیم که تمام ساکنان ساختمان موظف به پرداخت هزینه تعمیر هستند. چه واحد خالی باشد، چه مالک در آپارتمان ساکن باشد، باید هزینه‌های مربوط به سرویس و تعمیر را بپردازد. هزینه‌های مربوط به سرویس دوره‌ای و تعمیر بین کل واحدهای ساختمان و صاحبین واحدها تقسیم می‌شود. در صورتی که واحد خالی از پرداخت هزینه امتناع کند، مدیریت ساختمان می‌تواند از مالک شکایت کند.
نحوه تقسیم هزینه آسانسور برای واحدهای خالی
آسانسور یکی از وسایل ضروری در ساختمان است که باعث افزایش سهولت در رفت و آمد می‌شود. افرادی که بخواهند به طبقات بالایی ساختمان دسترسی داشته باشند، حتماً باید از آسانسور استفاده کنند. این تجهیزات ویژه افراد مسن و سالمند هستند. اما در ساختمان‌های چند طبقه، افراد جوان‌تر هم می‌توانند به راحتی با استفاده از آسانسور به طبقات بالایی بروند. به خاطر اهمیت آسانسور برای مالکان واحدها، نحوه تقسیم هزینه تعمیر آسانسور اهمیت پیدا می‌کند. سه قانون برای تقسیم هزینه‌های تعمیر آسانسور وجود دارد.
- تقسیم بندی هزینه تعمیر آسانسور به صورت یکسان
- تقسیم بندی هزینه بر اساس متراژ واحدها
- پرداخت هزینه تعمیر آسانسور برای طبقات بالایی، دو برابر طبقات زیرین
در قانون سهم مساوی، تمامی واحدها و تمامی طبقات حتی واحدهای زیرین و واحدهای خالی باید هزینه‌ای مساوی با سایر واحدها بپردازند.
در صورتی که مالکان یک ساختمان از روش دوم استفاده کنند و بر اساس متراژ واحدها هزینه سرویس دوره ای آسانسور را پرداخت کنند، هر واحد بر اساس متراژ باید هزینه تعمیر را بپردازد. یعنی واحدهایی که متراژ بزرگ‌تری دارند، باید هزینه بیشتر بدهند.
در روش سوم نیز واحدهایی که در طبقات پایین قرار دارند، نصف طبقات بالایی هزینه می‌دهند. یعنی اگر یک واحد خالی در طبقه‌های پایینی باشد و مالکان آپارتمان از این قانون تبعیت کنند، باید هزینه‌ای نصف واحدهای بالایی را برای سرویس و تعمیر آسانسور بپردازند
توجه: بعضی از مالکان طبقات اول به بهانه عدم استفاده از آسانسور از پرداخت هزینه‌های مربوط به سرویس و تعمیر سر باز می‌زنند. اما باید این نکته را بدانید که تمام مالکان باید هزینه‌های مربوط به سرویس را بپردازند.
هزینه تأمین آسانسور در طبقه همکف
در ماده ۲۳ قانون تملک آپارتمان‌ها، هزینه تعمیر آسانسور برای طبقه‌های همکف، مساوی با هزینه طبقات دیگر است. معمولاً مالکین با یکدیگر توافق می‌کنند و به صورت مشترک هزینه‌های مربوط به سرویس و تعمیر را می‌پردازند. اگر مالکان طبقات همکف یا افرادی که به عنوان مستأجر در این طبقات ساکن هستند در رابطه با هزینه تعمیر آسانسور شکایت یا اعتراضی داشته باشند، اعتراض آن‌ها مورد قبول نیست.
هزینه تعمیر آسانسور شامل چه مواردی می‌شود؟
فرقی نمی‌کند که واحد شما خالی باشد یا در آپارتمان خود ساکن باشید، باید هزینه‌هایی که مربوط به تعمیر و سرویس آسانسور می‌شود را به صورت کامل بپردازید. با توجه به قانون تعیین شده توسط اتحادیه و شرکت تعمیر و نگهداری آسانسور هزینه‌های مربوط به تعمیر شامل موارد زیر می‌شود.
تعمیرات فنی
هزینه‌های مربوط به تعمیرات فنی با توجه به نوع آسانسور شامل موتور آسانسور، سیستم قفل‌ها، بخش‌های الکتریکی، مکانیکی و … می‌شود.
هزینه تعویض قطعه
اگر قطعات آسانسور فرسوده شده باشند و نیاز به نصب قطعه جدید باشد، هزینه‌های تعویض قطعه نیز محاسبه می‌شود و مالکان تمام واحدها از جمله واحدهای خالی باید سهم خود را به صورت یکسان بپردازند.
هزینه بازرسی و تعمیر آسانسور
حفظ عملکرد بهینه آسانسور و تضمین امنیت آن ضرورت بالایی دارد. به همین خاطر لازم است که بازرسی دوره‌ای و تعمیرات منظم انجام شود. هزینه آن نیز به صورت مساوی بین واحدها تقسیم می‌شود.
هزینه تعمیر آسانسور برای واحد خالی به عهده کیست؟
بعضی از مالکان واحدهای خالی به خاطر اینکه در آپارتمان خود ساکن نیستند و هزینه شارژ ساختمان را پرداخت نمی‌کنند، تصور می‌کنند که نباید هزینه‌های مربوط به تعمیر و سرویس آسانسور را بپردازند. اگر هزینه‌های مربوط به سرویس آسانسور به صورت جداگانه محاسبه شود و روی هزینه‌های شارژ نباشد، مالک نمی‌تواند از پرداخت هزینه امتناع کند. حتی اگر از آسانسور استفاده نکند. البته این به توافق مالکان و ساکنین آپارتمان بستگی دارد. ولی یک قانون کلی وجود دارد. آن هم این است که هزینه تعمیر آسانسور باید از مالکان هر واحد به صورت یکسان اخذ شود.
در بعضی از ساختمان‌ها، ماهیانه مبلغی را در صندوق ساختمان ذخیره می‌کنند و هزینه‌های مربوط به تأسیسات یا تعمیر آسانسور را از این پول پرداخت می‌کنند. بنابراین مالکان واحدهای خالی در صورتی که در واحد خود حضور نداشته باشند، باید با سایر ساکنین توافق کنند و بر اساس قانون، هزینه‌های مربوط به تعمیر یا سرویس را بپردازند. البته با توجه به اینکه هزینه سرویس ماهانه فقط از افرادی اخذ می‌شود که در آپارتمان حضور دارند، معمولاً هزینه‌های مربوط به سرویس دوره‌ای فقط از افرادی دریافت می‌شود که در ساختمان زندگی می‌کنند. اما این هم قانون مشخصی ندارد و در هر ساختمان می‌تواند با توجه به توافق اعضا تغییر کند.
چگونه هزینه تعمیر آسانسور را از واحد خالی بگیریم؟
در صورتی که مالکین واحدهای خالی از پرداخت هزینه تعمیر آسانسور خودداری کنند، ساکنان و مدیریت ساختمان می‌توانند از مالک واحد مربوطه شکایت کنند. مالکان می‌توانند به شورای حل اختلاف مراجعه کنند تا ابتدا درباره دریافت سهم واحد گفتگو کنند. در صورت عدم حصول نتیجه، می‌توانند شکایت خود را به مراجع قضایی ارجاع دهند. در صورتی که شما مالک یک آپارتمان هستید و آپارتمان خود را برای فروش قرار داده‌اید. اگر در ساختمان سکونت نمی‌کنید، ملزم به پرداخت شارژ ماهانه، هزینه‌های تعمیر و سرویس هستید. بنابراین هیچ حقی برای شما جهت عدم پرداخت هزینه تعمیر آسانسور وجود ندارد.
کلام پایانی
بر اساس قانون، تقسیم هزینه تعمیر آسانسور برای واحد خالی هم مانند سایر واحدها است. بنابراین فرقی نمی‌کند که در یک واحد زندگی کنید یا آن را خالی گذاشته باشید، شما موظف هستید هزینه‌های مربوط به شارژ ساختمان، سرویس دوره‌ای و تعمیر آسانسور را بپردازید. مگر اینکه با مالکان دیگر توافق کرده باشید و تا زمانی که واحد خود را به فروش برسانید، هزینه‌های مربوط به شارژ و سرویس را پرداخت نکنید. در غیر این صورت سایر مالکین می‌توانند از شما شکایت کنند.
