زمین‌شناسان و اخترشناسان دانشگاه موسسه پلی‌تکنیک فدرال لوزان با بررسی یک سنگ آسمان حاوی الماس که در سال ۲۰۰۸ در جو زمین متلاشی و تکه‌های آن در صحرای نوبیان در سودان بر زمین نشسته بود، دریافتند که الماس‌های آسمانی از یک سیاره متلاشی شده بر جای مانده‌اند.
دانشمندان با استفاده از تلسکوپ حرکت این جسم سیاره مانند را دنبال می‌کردند. این انفجار در ارتفاع ۳۷ کیلومتری بالاتر از سطح زمین رخ داد و تکه‌هایی شبیه الماس که در مرکز این جسم قرار داشتند، بر زمین نشستند. محققان در بررسی الماس‌ها با استفاده از میکروسکوپ‌های الکترونیکی دریافتند که آنها از ترکیبات نیتروژن، اکسیژن و دی‌اکسیدکربن فشرده در فشار بالا تشکیل شده‌اند.
نتایج این تحقیق که در مجله علمی نیجر کامیونیکیشنز (Nature Communications) منتشر شده حاکی از این است که جسم یافت شده ممکن است بقایای یک سیاره قدیمی کم شده یا یک جنین سیاره‌ای باشد که پیش از آنکه به طور کامل شکل بگیرد منهدم شده است.
بررسی‌های دقیق‌تر نشان می‌دهد که تکه‌های الماس یافت شده از این جسم آسمانی در فشار در ۲۰ گیگاپاسکال تشکیل شده که برابر با فشاری است که در مرکز سیاراتی به حجم عطارد و مریخ وجود دارد. از این رو دانشمندان نتیجه گرفتند که این سیاره در صورتی که به بقا خود ادامه می‌داد به اندازه عطارد و مریخ حجم پیدا می‌کرد.
گرچه از دید عموم مردم الماس‌ها سنگ‌های تزئینی گران قیمت هستند، اما برای دانشمندان زمین‌شناس الماس‌ها اجسامی با ارزش جهت انجام تحقیقات علمی در رابطه با چگونگی تغییرات زمین و دیگر اجرام آسمانی در طی قرون هستند.
منظومه شمسی دارای هشت سیاره (تیر، ناهید، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) و تعدادی سیاره کوتوله (سرس، پلوتو، هائومیا، ماکی‌ماکی و اریس) است. اخترشناسان بر این باورند که تعداد بیشتری سیاره در حال شکل‌گیری در این منظومه بودند که در زمان جنینی و پیش از کامل شدن از بین رفته‌اند. به نظر می‌رسد که کشف جدید این نظریه را قوت می‌بخشد.
