مو بر تن انسان سیخ می شود. هیجان انگیزترین مسابقه قرن برای فوتبال ایران که شیرینی آن تنها با پیروزی و صعود چشیدنی است. نگاه همه داخل و خارج نشینان، حتی غیر فوتبالی ها، مادربزرگ ها و پدربزرگ هایی که در این مواقع دست به دعا می شوند، هر ایرانی با هر مسلک و مرام به این بازی دوخته شده است: ایران – پرتغال.
تیم ملی پس از نمایش قابل قبول و تحسین برانگیز مقابل ماتادورها حالا برای صعود تنها یک راه دارد. یوزها برای رستگاری باید جنگ بزرگ را از قهرمان اروپا ببرند.
در آنسو اما کریستیانو رونالدو و یارانش فقط با یک تساوی می توانند جواز صعود را دریافت کنند. فرناندو سانتوس که شاگردانش در بیست و نه بازی قبل تنها یکبار شکست خورده اند هرگز نمی خواهد در این بازی تصور باخت را به ذهن راه دهد. او گفته است پرتغال فقط رونالدو نیست؛ این درحالیست که هر چهار گل پرتغال در دو بازی نخست را ستاره رئال مادرید به ثمر رسانده است.
استفاده از سیستم ۲-۴-۴ خطی، روی آوردن به بازی مستقیم از طریق ارسال های بلند مدافعان، تحرک فوق العاده دو هافبک نفوذی سمت چپ و راست و البته مهارت فوق العاده رونالدو در گلزنی و بهره بردن از ضربات ایستگاهی از ویژگی های تیم پرتغال است.
ضعف دفاعی در جناح چپ و تا حدودی در جمع دو مدافع میانی به همراه شکاف زیادی که میان مدافعان و خط هافبک پرتغال در زمان پرس از جلو حاصل می شود از نکاتی است که ملی پوشان به طور حتم از آن برای نتیجه گرفتن استفاده خواهند کرد.
ریکاردو کوارشما با ضربه ای کات دار بیرون پای راست توپ را از پشت محوطه جریمه ایران به تور چسباند.
ضربه پنالتی رونالدو را بیرانوند به زیبایی مهار کرد.
دقیقه 80 ضربه خطرناک رونالدو به پورعلی گنجی باعث شد که داور با استفاده از کمک داور ویدیویی کارت زرد به مهاجم پرتغال بدهد.
توپی که به دست مدافع پرتغال در محوطه جریمه برخورد کرد بوسیله کمک داور ویدیویی پنالتی اعلام شد.
ضربه پنالتی در دقیقه سوم وقت های اضافه توسط کریم انصاری فرد به تور دروازه پرتغال بوسه زد
دقیقه چهارم وقت های اضافه موقعیت بی نظیری را طارمی به کنار دروازه پرتغال زد.
پایان مسابقه با نتیجه تساوی یک به یک. ایران با این نتیجه از صعود بازماند.
