معلوم نیست که نمایندگان فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا، با کدام منطق و اندیشه، کشور عربی عمان را برای میزبانی از تیم‌های عربستانی انتخاب کردند.
پرسپولیس ایران در نخستین دیدارش در لیگ قهرمانان آسیا، در عمان به مصاف الهلال عربستان می‌رود؛ دیداری سنتی بین پرطرفدارترین تیم‌های باشگاهی آسیا. به دلیل این که عربستانی‌ها چند صباحی است به خاطر مشکلات سیاسی و دعواهای دیپلماتیک پای خود را در یک کفش کرده‌اند که: “در ایران بازی نمی‌کنیم”، کنفدراسیون فوتبال آسیا هم هم‌نوا با سعودی‌ها اجازه میزبانی از تیم‌های عربستانی را به ایران نداد. از آن طرف هم ایران اعلام کرد که تیم‌هایش را به عربستان نمی‌فرستد و این‌گونه بود که قرار شد تیم‌های ایرانی و عربستانی برای دیدارهای مستقیم با هم، کشور دیگری را به عنوان میزبان معرفی کنند.
سعودی‌ها برای این کار، مشکل چندانی نداشتند. در جنوب ایران تا دلتان بخواهد کشورهای عربی هست که با کمال میل از تیم متمول و پرطرفدار الهلال میزبانی می‌کنند و بهترین شرایط را – از هتل و امکانات رفاهی تا تماشاگر و بوقچی و طبل‌زن – در اختیارشان می‌گذارند. الهلال هم کشور قطر را به عنوان میزبان دیدارش با پرسپولیس معرفی کرد. در تهران اما بعد از بحث و بررسی‌های متعدد، نهایتا تصمیم بر این شد که پرسپولیس از حریف سعودی‌اش در عمان میزبانی کند؛ یک کشور عربی داخل شبه جزیره عربستان و همسایه با عربستان و امارات.
این مساله ناگوار فقط برای پرسپولیس، این‌گونه رقم نخورده بلکه سه تیم دیگر ایرانی هم با پیروی از همین استراتژی غلط – که احتمالا از سوی فدراسیون فوتبال به آنها پیشنهاد شده – مسقط عمان را به عنوان میزبان معرفی کردند. استقلال که به سختی توانست السد قطر را شکست دهد و به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا صعود کند، استقلال خوزستان که حال و روز چندان خوشی ندارد و در تهیه پول سفرش به کشورهای دیگر مانده است و ذوب‌آهن که در سخت ترین گروه مقدماتی لیگ قهرمانان آسیا در منطقه غرب قاره قرار گرفته، با این تدبیر نادرست و تصمیم اشتباه، نه تنها باری از دوش خود برنداشته‌اند بلکه آن را سنگین‌تر هم کرده‌اند.
عمان از نظر سیاسی با دیگر کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس تا حدودی متفاوت است و کمتر از امثال عربستان و امارات با سیاست های ایران مخالفت می‌کند اما این مساله دلیل نمی‌شود که در هنگام برگزاری یک دیدار فوتبال، اهالی عمان طرف تیم ایرانی را بگیرند و مثلا در ورزشگاه به نفع آن فریاد بزنند. برعکس، جایگاه تیم مهمان در ورزشگاهی که قرار است دیدار پرسپولیس و الهلال در آن برگزار شود یا سایر تیم‌های ایرانی با عربستانی‌ها دیدار کنند، در روز بازی از هواداران عمانی پر خواهد شد و طبل‌ها برای طرف سعودی به صدا در خواهند آمد.
حال باید پرسید که تصمیم‌گیرندگان این مساله چرا به جای انتخاب کشوری مانند ازبکستان، سنگاپور یا حتی مالزی – که ایرانی‌های زیادی در آن حضور دارند – امتیاز میزبانی‌اش را دو دستی به حریف “هبه” کردند؟ ضمن این که آب و هوای منطقه هم بیشتر از آن که برای ایرانی‌ها آشنا باشد، برای اهالی شبه جزیره عربستان عادی و آشنا است.
البته نباید بگذریم که فدراسیون فوتبال ایران نتوانست در AFC حرف خود را به کرسی بنشاند و اجازه داد موضع طرف سعودی مقبول واقع شود و نیز نگذریم از این که رفتار اشتباه برخی افراد در داخل کشور، دستاویزی به سعودی‌ها داد تا این‌طور فوتبال ایران زیان ببیند.
در مجموع، پرطرفدارترین تیم قاره آسیا، ناچار است دو بار مهمان الهلال عربستان باشد. تیم‌های دیگر ایرانی هم با همین وضعیت دشوار روبه‌رو هستند. آیا نمایندگان فوتبال ایران خواهند توانست از مبارزه با حاشیه‌نشینان خلیج فارس، در خانه آنها، سربلند بیرون بیایند؟
