[ad_1]
هفته گذشته، بلو ارجین با بهره‌گیری از بارکش ماژولار، نخستین مخزن آزمایشی ساخته‌شده از فولاد ضدزنگ خود را به مجتمع پرتاب ۳۶ در پایگاه نیروی فضایی کیپ کاناورال در فلوریدا منتقل کرد. این مخزن بخشی از اقدامات بلو ارجین در قالب برنامه‌ای با اسم رمز «پروژه جارویس» است که قصد دارد مرحله فوقانی کاملا چندبارمصرف برای موشک نیو گلن بسازد.
وب‌سایت آرس‌تکنیکا ماه گذشته از وجود پروژه مخفی جارویس پرده برداشت و اکنون نخستین تصاویر از نسخه آزمایشی مخزن موشک را منتشر کرده است. به‌نقل از یک منبع در بلو ارجین، این مخزن ممکن است تا ماه آینده تحت مجموعه‌ای از آزمایش‌ها قرار گیرد تا قدرت و توانایی‌اش در حفظ سوخت دارای فشار مشخص شود.
هرچند بلو ارجین هنوز به‌طور علنی درباره اقداماتش به‌منظور ساخت مرحله فوقانی چندبارمصرف برای موشک نیو گلن صحبت نکرده، برخی منابع می‌گویند هدف اصلی این شرکت کاهش هزینه کلی پرتاب موشک نیو گلن است. مرحله فوقانی بزرگ‌تر پرتابگر نسل بعدی بلو ارجین با هفت متر قطر و داشتن دو موتور BE-3U، قطعه‌ای گران‌قیمت به‌شمار می‌آید. تبدیل نیو گلن به موشکی کاملا چندبارمصرف، اقدامی ضروری برای رقابت با سامانه پرتاب استارشیپ اسپیس ایکس است.
پروژه ساخت مخزن سوخت یکی از جنبه‌های برنامه مرحله فوقانی چندبارمصرف محسوب می‌شود. جنبه دیگر، انتخاب و نهایی‌سازی طراحی برای مرحله دوم است. هردو این پروژه‌ها تحت هدایت واحد برنامه‌های توسعه پیشرفته بلو ارجین درحال پیشرفت هستند.
هدف از پیشبرد برنامه مخزن سوخت، ساخت سریع نسخه آزمایشی مخزنی است که سختی‌های پرتاب و ورود چندین باره به جو را تاب آورد. مهندسان بلو ارجین مانند اسپیس ایکس که تصمیم گرفته است از فولاد ضدزنگ در ساخت بوستر سوپرهوی و موشک استارشیپ استفاده کند، مشغول مطالعه استفاده از این ماده برای ساخت مخازن سوخت جدید هستند. فولاد ضدزنگ ارزان‌تر است و هنگام بازگشت به زمین بهتر می‌تواند گرمایش جو را تاب آورد. بااین‌حال، این ماده تقریبا پنج برابر سنگین‌تر از کامپوزیت کربن است.
به‌منظور پیشبرد سریع برنامه و آزمودن اینکه آیا امکان کپی‌برداری از فلسفه طراحی تکرارشونده اسپیس ایکس (شامل ساخت و آزمایش نمونه‌های آزمایشی) وجود دارد یا نه، جف بزوس، بنیان‌گذار بلو ارجین به مهندسان مسئول پروژه جارویس آزادی عمل داده است تا در محیطی بدون محدودیت‌های سختگیرانه و فرایندهای تشریفات اداری دست به خلاقیت و نوآوری بزنند. این رویکرد موجب ساخت سریع مخزن سوخت و انتقال آن به مجتمع پرتاب ۳۶ شد.
درهمین‌زمان، به‌نقل از چند منبع، تیم دیگری مشغول مطالعه سه رویکرد مختلف برای طراحی موشک چندبارمصرف است. یک رویکرد، تجهیز مرحله فوقانی به بال‌های بزرگ است تا عملکرد و ظاهر وسیله نهایی همچون هواپیمایی فضایی باشد که از مرحله اول جدا می‌شود، محموله‌اش را وارد مدار می‌کند و سپس روی باند فرود به زمین می‌نشیند. بااین‌حال جالب است بدانید که بزوس در گذشته درباره استفاده از بال در فضاپیما اظهار تردید و از علاقه خود به فرود عمودی صحبت کرده بود.
رویکرد دوم شامل استفاده از موتور آیرواسپایک است که هنگام بازگشت به زمین و ورود دوباره به جو به‌عنوان سپر حرارتی به‌کار می‌رود. این طراحی نویدبخش است؛ اما احتمالا به طراحی و ساخت موتور جدید نیاز خواهد داشت که فرایندی پرهزینه و زمان‌بر است.
رویکرد نهایی به طرح مفهومی استارشیپ اسپیس ایکس شباهت دارد: فرود‌آوردن موشک به‌صورت عمودی با استفاده از ترکیبی از باله‌ها و روشن‌کردن موتورها. این رویکرد ظاهرا مدعی اصلی درمیان سه رویکرد دیگر است. بلو ارجین انتظار دارد تا پیش از انتهای سال جاری، تصمیم نهایی را درباره طراحی بگیرد.
صرف‌نظر از طراحی نهایی، مخازن سوخت برای هرکدام از سه طرح، استوانه‌ای خواهد بود که به تیم پروژه جارویس امکان می‌دهد برنامه ساخت را به‌پیش ببرد. منابع آرس‌تکنیکا اشاره می‌کنند که ساخت‌وساز این مخزن سوخت سرعتی بسیار بالاتر از سایر برنامه‌ها در بلو ارجین داشته است. این دستاورد احتمالا گام اولیه در کپی‌برداری موفقیت‌آمیز از رویکرد ساخت و آزمایش سریع نمونه‌های آزمایشی محسوب می‌شود.
