تحقیقات جدید نشان می‌دهد بزرگسالانی که برای اولین بار در زندگی خود دچار اضطراب می‌شوند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری عصبی هستند.
بر اساس یک مطالعه جدید بزرگ در بریتانیا، خطر ابتلا به بیماری پارکینسون در افراد مبتلا به اضطراب در مقایسه با همسالان غیر مضطرب دو برابر بیشتر است.
محققان دانشگاه کالج لندن (UCL) از داده‌های تقریباً 988000 بیمار 50 ساله و بالاتر از سال 2008 تا 2018 برای شناسایی چگونگی تأثیر اضطراب بر خطر ابتلا به پارکینسون استفاده کردند و در عین حال عوامل شناخته‌شده دیگری مانند سن، جنس، انزوای اجتماعی، بیماری‌های روانی شدید، زوال عقل، ضربه به سر و سبک زندگی دخیل هستند.
آنها دریافتند که احتمال ابتلا به پارکینسون در بیمارانی که برای اولین بار در بزرگسالی در آنها تشخیص داده شد، دو برابر بیشتر بود که نشان می‌دهد این می‌تواند یک علامت هشدار دهنده اولیه از وضعیت عصبی باشد.
این مهمه زیرا پزشکان همیشه سابقه اضطراب بیمار را هنگام ارزیابی پارکینسون در نظر نمی گیرند. برای مثال، معیارهای تشخیصی پارکینسون در بریتانیا، بر مشکلات حرکتی تمرکز دارد.
در میان بیماران مبتلا به اضطراب در این مطالعه، تعداد انگشت شماری از علائم نیز با خطر بالاتر پارکینسون مرتبط بودند. اینها شامل افسردگی، مشکلات خواب، خستگی، اختلالات شناختی، فشار خون پایین، یبوست، و مسائل حرکتی مانند لرزش، سفتی، و مشکلات تعادل، سرگیجه، اختلال نعوظ یا ادراری بود.
زمانی که یک پزشک برای اولین بار متوجه اضطراب یک بیمار شد تا تشخیص پارکینسون در آنها داده شود، میانگین 4.9 سال طول کشید.این یافته‌ها که در مجله British Journal of General Practice منتشر شده است، می‌تواند به پزشکان کمک کند تا تشخیص دهند چه بیمارانی در معرض خطر پارکینسون هستند و به طور بالقوه تشخیص را تسریع می‌کنند و درمان را در مراحل اولیه بهبود می‌بخشند.
پارکینسون یکی از شایع ترین بیماری های عصبی است که حدود 11.8 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. تشخیص‌ها در افراد مسن‌تر، مردان و افراد دارای موقعیت اجتماعی-اقتصادی بالاتر شایع‌تر است و شیوع آن طی 25 سال گذشته افزایش یافته است.
