این فیلمساز بوسنیایی ( Jasmila Zbanic )، که ( اولین فیلمش در سال 2006 برنده جایزه خرس طلایی از جشنواره برلین)،
این هفته در فستیوال فیلم Karlovy Vary، برای 10 دانشجو و فارغ التحصیل در EFP Future Frames، مشارکت داشته باشند،
کلاس آموزشی برگزار کرد.
Jasmila Zbanic، که فیلم های دیگرش شامل“On the Path” و “For Those Who Can Tell No Tales,” درباره تجربه های کاری اش و چگونه فیلمساز شدنش برای دانشجوها صحبت کرد.
Zbanic، تحصیلات فیلمسازی اش را در آکادمی هنرهای نمایشی، واقع در Sarajevo، ( شهر مادری اش ) که در آن زمان
شرایط وحشتناکی داشت، موقع محاصره شهر توسط نیروهای نظامی صرب، که از آپریل 1992 تا فوریه 1996 شهر را
اداره میکردند. علیرغم سختی ها و خطرات فوق العاده، Zbanic گفت: ( شور و عشق برای فیلم و گونه های مختلف
هنر توسط دانشجویان Sarajevo و دیگر شهروندان که بیشتر از همیشه قوی بودند ) احساس میشد. در این شرایط شدید
شما متوجه میشوید که به فیلم و دیگر گونه های هنر مثل منبع درآمدتان احتیاج دارید.
زمانی که سیستم سوسیالیستی دولت بوسنی در هم شکست، فیلمسازان و دیگر هنرمندان Sarajevo، را مجبور کردند تابا ساختارهای
آنها فیلم بسازند، انجمن هنرمندان به نام Deblokada، در سال 1997، را تشکیل دادند.
او گفت: روش کاری خود را تجدید کردیم. آنها یک فروشگاه ویدئویی در Sarajevo، برای تامین هزینه کارهای خود باز کردند
و برای ساخت شبکه ای از مخاطبین بین المللی شروع به کار کرد.
برای مثالZbanic, برای یکی از مستندهای کوتاه خود که از رسانه فرهنگی فرانسوی_آلمانی ( ARTE ) بود مورد حمایت قرار گرفت،
و همین او را به سمت جشنواره های فیلم سوق داد، جایی که شبکه مخاطبینش رشد کرد.
او گفت: فستیوال ها و شبکه ها برای فیلمسازان جوان واقعا مهم هستند. مردم برای نظردهی آزاد بودند.
ما توصیه های مردم را انجام میدادیم.
از آنجا که منابع داخلی بوسنی به صورت مختصر به جنگ میپرداختند، تولید محصولات مشترک بین المللی، ضروری بود.
اما این به نفع فیلم ها نیز بود، زیرا فیلمسازان را مجبور میکرد داستان های خود را به گونه ای مطرح کنند که توسط
مخاطبان دیگر کشورها نیز قابل درک باشد.
به عنوان مثال، کمپانی Coop99، فیلم “Grbavica”، تولید مشترک Deblokada, به همراه Croatia’s Jadran،
Noirfilm Filmproduktion و شبکه تلویزیونی ZDF آلمان، است. Match Factory آلمان فروش جهانی این فیلم را کنترل کرد.
Zbanic، میخواست فیلم مستندی درباره ( استفاده از تجاوز جنسی به عنوان سلاح در جنگ بوسنی ) بسازد.
با اینکه او در نظر داشت درباره این مشکل در قالب یک مستند تحقیق کند، نمیخواست زنان آن تجربه سخت و دردناک را دوباره
تجربه کنند. این، او را به سمت قصه گویی سوق داد و باعث شد اولین کار روایی خود “Grbavica,” را سالها پس از آن جنگ
تولید کند.
او گفت: فیلم هایش همیشه با احساسات بسیار بزرگی شروع میشوند. اما هر کدام باید فرم مخصوص به خود را پیدا کنند.
این درست زمانی بود که دخترش متولد شد و اینگونه داستان برای او مشخص شد. عشق فوق العاده ای را برای دخترش
تجربه کرد _ متولد با عشق _ او کنجکاو است بداند _ تولد نوزادی با نفرت _ برای زنان چگونه است.
Zbanic، از بازیگر معروف Mirjana Karanovic, ( فیلمنامه را خواند و عاشقش شدو نقش اصلی را بازی کرد )
استفاده کرد.
گرچه بعضی از مردم فکر میکردند که او خیلی مشهور بود، من مخالف بودم و هم اکنون میگویم فیلمسازان جوان باید
در هر زمینه با بهترین ها کار کنند. همیشه بهترین ها را بگیرید، کسانی که بیشتر از شما میدانند.
او همیشه این افراد را که کار کردن با آنها برای مبتدیان شگفت انگیز است پیدا میکند.
ابتدا فستیوال فیلم برلین، فیلم او را بدون اینکه نمایش دهد، رد کرد. او بخاطر این بی عدالتی خشمگین شد.
یک نامه آتشین به رئیس فستیوال Dieter Kosslick, ( که بعدا این فیلم راپذیرفت ) نوشت.
او گفت: اگر عاشق فیلمتان هستید، باید برایش بجنگید.
EFP Future Frames،توسط فستیوال و سازمان European Film Promotion، واقع در هامبورگ، یک شبکه از 38 بخش
فیلم اروپایی، ( که توسط Creative Europe – Media Program حمایت میشود )، سازمان دهی شده است.
