آنچه سینه من را تنگ می‌کند و گاهی فریاد مرا به آسمان می‌برد، رویارویی با جریانی است که در برابر ملت ایستاده است”. این بخشی از نخستین واکنش عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی پس از حواشی است که از روز گذشته گمانه زنی‌های فراوانی ایجاد کرده است.
پایان جلسه روز گذشته هیئت دولت مانند بسیاری از جلسات گذشته فضایی را برای پرسش و پاسخ خبرنگاران از اعضای کابینه فراهم آورد، فضایی که برای چند لحظه کوتاه به حاشیه کشیده شد.
وزیر راه و شهرسازی در حیاط پاستور بار دیگر با سوال تکراری مواجه شد که در طول هفته‌های گذشته از سوی بسیاری از مقامات وزارت راه و شهرسازی با پاسخ های قطعی رو به رو شده‌اند.
“آیا هواپیماهای تحویل داده شده به ایران مرجوعی بودند؟ ” این سوال که به نظر می‌رسد صرف مطرح و تکرار کردن آن اهمیت بیشتری از پاسخ‌هایی داشته باشد که اعلام شده، در شرایطی بار دیگر از آخوندی پرسیده شد که به نظر می‌رسید با ورود رسمی سه هواپیما به آسمان ایران و رضایت کارشناسان و مسافران از عملکرد آنها، لااقل ادبیات مربوط به مرجوعی بودن این پرنده ها کنار گذاشته شود، موضوعی که به نظر می رسد اصلی ترین دلیل را برای عصبانیت لحظه‌ای وزیر راه و شهرسازی بوده است، موضوعی که آخوندی در یکی از صفحات اجتماعی مربوط به خود به آن پرداخته است.
وزیر راه خطاب به خبرنگاران نوشته سال‌هاست که به روشنی دریافته‌ام که هیچ کشوری روی رستگاری و توسعه را نخواهد دید مگر به یارای گردش آزاد اطلاعات و وجود خبرنگارانی ازاده، مستقل و شجاع. به همین دلیل نیز سال‌هاست که چه در لباس یک شهروند ساده و چه در مقام وزیر بر آزادی مطبوعات، حقوق روزنامه‌نگاران و حقوق شهروندان در دسترسی آزاد به اطلاعات پای فشرده‌ام و تمام سعی خود را به کار بسته‌ام.
آخوندی با مقدمه‌ای به اتفاق روز گذشته نیز پرداخته و توضیح داده است: همواره وظیفه خود دانسته‌ام که حاضر و پاسخگوی پرسش‌های شما باشم و از شنیدن انتقادها و کاستی‌ها استقبال کنم و صد البته جز راست نگویم. مثال بارز آن انجام وظیفه پاسخگویی در برابر مجلس محترم شواری اسلامی و نمایندگان محترم در جریان دو استیضاح از اینجانب بود. اما آنچه سینه من را تنگ می‌کند و گاهی فریاد مرا به آسمان می‌برد، رویارویی با جریانی است که در برابر ملت ایستاده است. جریانی که تخم ناامیدی می‌افشاند و در عین حالی که خود سهم اصلی را در ایجاد وضع نابسامان کنونی کشور دارد، در لباس یک مدعی تمام عیار ظاهر می‌شود. آنان که در جریان به یغما دادن ثروت ملت و آینده این نسل و نسل‌های بعدی یا مشارکت داشته‌اند و یا حامی بوده‌اند، اکنون هر تلاشی برای توسعه و ابادانی و بازگرداندن عزت ایرانیان را در هاله‌ای از شک و تردید و دودلی فرو می‌برند. باور کنید که من بسیار صبورم لیکن با جریانی مواجهیم که جز لجاجت و عناد هیچ چیز ندارد. البته می‌پذیرم که باز باید صبورتر بود.
