ساخت فیلم زندگی‌نامه سمی داویس جونیور در استودیو پارامونت پیکچرز کلید می‌خورد

فیلم زندگی‌نامه سمی داویس جونیور (Sammy Davis Jr) توسط کمپانی پارامونت پیکچرز ساخته می‌شود، جایی که لورنزو دی بوناونتورا (Lorenzo Di Bonaventura) آن را می‌سازد. این پروژه به سرعت در حال پیشرفت است و به زودی نویسنده و کارگردان آن مشخص می‌گردد تا زندگی این رقصنده-خواننده-بازیگر-موسیقیدان را به تصویر بکشد. .

این فیلم بر اساس بخش بزرگی از شرح حال Yes I Can: The Story Of Sammy Davis Jr در سال ۱۹۶۵ به قلم جین و برت بویر است.

وراث داویس به تیم تولید فیلم به رهبری لیونل ریچی (Lionel Richie)، دی بوناونتورا و مایک منکل (Mike Menchel) پیوسته‌اند. دو نفر آخر در پروژه Only The Brave درباره ۱۹ قهرمان مبارز با آتش که سال ۲۰۱۳ در حادثه آتش‌سوزی تپه یرنل در آریزونا جان خود را از دست دادند، نقش داشته‌اند.

ریچی به حق ساخت داستان داویس دست یافته است. او در اینباره اظهار داشته: نمی‌توانم بگویم چقدر خوشحالم که قرارداد ساخت فیلم سمی داویس جونیور را با پارامونت امضا کردم. من سمی را می‌شناختم و قلبا دوستش داشتم.

زندگی داویس می‌تواند به چند فیلم تبدیل شود چون او و بیلی اکستین (Billy Eckstine) اولین کسانی بودند که در آمریکا به شهرت رسیدند. داویس در هارلم به دنیا آمد و برای سپاه ارتش در جنگ جهانی دوم اجرا می‌کرد. در سال ۱۹۵۰، داویس مشغول ضبط آلبوم‌هایش شد و در Broadway اجرا کرد. اما وقتی به فرانک سیناترا (Frank Sinatra) پیوست و با دین مارتین، پیتر لافورد و جویی بیشاپ همراه شد، تازه به شهرت رسید.

افرادی که حاکم Las Vegas Strip شده بودند، در The Sands باقی ماندند. سپس او در سال ۱۹۶۰ در فیلم‌های Rat Pack مانند Ocean’s 11, Sergeants 3 و Robin و ۷ Hoods ظاهر شد. رابطه عاشقانه او با بازیگران سفید پوستی مانند کیم نووک (Kim Novak) باعث بوجود آمدن مشکلاتی برای او در زمینه زندگی عمومی و خصوصی‌اش شد. وقتی هری کوهن (Harry Cohn) متوجه این رابطه شد او را تهدید به مرگ کرد و این خواننده مجبور شد با یک زن سیاه پوست ازدواج کند. سپس او با بازیگر سوئدی به نام می بریت (May Britt) وارد رابطه شد آن هم زمانی که ازدواج نژادهای مختلف با هم در برخی ایالت‌های آمریکا ممنوع بود، و این باعث تعجب همگان شد. اما این دو عمیقا عاشق هم بودند و داویس با افتخار خبر نامزدی‌اش با او را به دنیا اعلام کرد. سیناترا در اینباره اظهار نگرانی کرد و از او خواست با بریت ازدواج نکند اما این دو کبوتر عاشق تصمیم خود را گرفته بودند. این ازدواج ۸ سال پایدار بود و حاصل آن ۳ بچه است.

زمانی که در آمریکا، فواره‌‌های آب وجود داشتند و خوانندگان سیاه پوست باید در هتل‌های سیاه پوستان جدا از هتل‌های سفید پوستان می‌ماندند، داویس و افرادی مانند اکستین، لنا هورن (Lena Horne)، کنت بیسی (Count Basie)، بیلی هالیدی (Billy Holiday)، بابی تاکر (Bobby Tucker)، برادران میلز و بقیه سعی کردند از این تعصب‌ها فرار کنند. بعدا داویس در اعتراض به این شیوه، با شرکت‌هایی که تبعیض نژادی قائل می‌شدند، کار نکرد.

ازدواج با بریت عاری از اعتراض جامعه سیاه پوستان نبود. هرچند داویس سعی کرد به دنبال حقوق مدنی خود باشد، و با اینکه ترسیده بود، در سال ۱۹۶۵ همراه با دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور از سلما تا مانتگومری رژه رفت. داویس خیلی از خط قرمزها را رد کرد و برای ملکه انگلیس بازی کرد و حتی نمایش خود را در سال ۱۹۶۶ ساخت.

در سال ۱۹۷۱، داویس با آهنگ The Candy Man به موفقیت بزرگی در پاپ دست یافت که توسط دیگران برای فیلم Willy Wonka و Chocolate Factory نوشته شده بود. این آهنگ به مدت سه هفته در صدر آهنگ‌ها قرار داشت.

داویس که خود را وقف کار کرده بود، سال ۱۹۵۴ در یک سانحه رانندگی در سن برناردینو آسیب جدی دید و چشم چپ خود را از دست داد. در طول ریکاوری او به مطالعه مذهب یهودیت پرداخت و در سال ۱۹۶۱ او و بریت تغییر مذهب دادند.

در سال ۱۹۷۲ با در آغوش کشیدن و کاندید شدن ریچارد نیکسون، حاشیه دوباره به سراغ داویس آمد. اما سیناترا هم از سیاست خوشش می‌آمد. بعدا داویس با لیندا لاولیس (Linda Lovelace) وارد رابطه شد و حتی با چند رفیق بد دوست شد و به مصرف مواد و الکل رو آورد.

درست است ساخت زندگی‌نامه او مسئولیت بزرگی است، اما تهیه‌کننده‌ها کار سختی پیش‌رو دارند تا این هنرمند هنجارشکن را روی پرده نقره‌ای بیاورند. این فیلم داستان زندگی او از وودویل با پدر و عموش در Will Mastin Trio به پیاده نظام با سفید پوست‌های جنوبی در جنگ جهانی دوم برای بازی در فیلم کوتاه Sweet And Low در سال ۱۹۴۷ و ملاقات با سیناترا است.

داویس در سن ۶۴ سالگی، دوستان خوبی پیدا کرد و روی زندگی کاری خیلی از هنرمندان تاثیر گذاشت. یکی از این هنرمندان، ریچی بود که به این پروژه خیلی احساس دارد: “او از همان ابتدای کارم خیلی با من مهربان بود، به من گفت که به من برای هنرمندی که الان هستم، کمک می‌کند. خیلی خوشحالم این بچه‌ها داستان او را فیلم می‌کنند.”