فکر می کنید دورهمی های خانوادگی در این دوره و زمانه یک چالش به حساب می آیند؟ در فیلم The Oath ساخته آیک بارینهولتز (Ike Barinholtz) این قضیه بدتر هم می شود. این فیلم آینده ای نزدیک را به تصویر می کشد که ممکن است پلی بین واقعیت دنیای ما و دنیای فیلم های پاکسازی (The Purge) باشد.
در این فیلم همه‌ی آمریکایی ها دعوت شده اند تا یک سوگند وطن پرستی را امضا کنند که در آن وفاداری به رییس جمهور به تعهد مردم به کشورشان اولویت دارد؛ حالا که زمان امضای این سوگند یک روز پس از عید شکرگزاری تمام می شود، یک زوج در برابر امضای آن مقاومت می کنند که باعث می شود سر میز شام فشارهای زیادی به آن ها وارد شود. این فیلم که مشخصا می خواهد شخصیت های همه گروه های سیاسی را بد جلوه دهد، گاهی اوقات به دل نمی نشیند، و جوک هایی را مطرح می کند که خیلی کم پیش می آید جذاب و خنده دار باشند. شاید گروه بازیگران خوب، شامل تیفانی هدیش (Tiffany Haddish) باعث رضایت برخی مخاطبان شود، اما اکثر مخاطبان انتظار بیشتری از چنین فیلمی دارند.
بارینهولتز نویسنده و کارگردان فیلم، نقش Chris را بازی می کند، یک آدم معمولی آزادی خواه که همیشه عقاید آزاردهنده ای درباره مسیری که پیش روی آمریکاست دارد که باعث می شود مخاطب با خودش بگوید: اوضاع ما اینقدر هم بد نیست، هست؟ با اینکه رییس جمهوری که مسئول این رنج های Chris است نامی ندارد، اما Chris کاملا نشانه هایی واضح از ترامپ را بیان می کند: او قیافه مسخره ای دارد و همیشه در حال تماشای اخبار تلویزیون است.
همسرش Kai (با بازی هدیش) تمایلات سیاسی‌اش را بیان می کند اما خیلی بهتر می تواند خشم خودش را کنترل کند، شاید چون او یک زن سیاهپوست است و تمرین بیشتری در این زمینه داشته است. همانطور که آن ها آماده می شوند تا در شام شکرگزاری میزبان خانواده Chris باشند، که بیشتر آن ها طرفدار حزب راست گرا هستند، Kai باید مدام به شوهرش گوشزد کند موضوعاتی را مطرح نکند که باعث ناراحتی بقیه می شود. اما Kai باید بداند که در حال انجام کار بیهوده ای است.
با توجه به اینکه بارینهولتز صحنه و شخصیت هایش را با ترکیب آشفته ای چیده است، درگیری ها اجتناب ناپذیرند. در حالی که والدین Chris (با بازی نورا دان (Nora Dunn) و کریس الیس (Chris Ellis)) عقاید خود را بروز نمی دهند، دوست دختر برادرش Abbie (با بازی مردیث هگنر (Meredith Hagner)) اصلا توجهی به این احترام های متقابل خانوادگی ندارد. یک زن به شدت سنتی که همیشه در حال ایراد گرفتن از شبکه های اجتماعی است. مشخص است که او Chris را به عنوان یک فرد بازنده می بیند، و این دو به شدت با یکدیگر بحث می کنند.
Chris که در خانه خودش با دشمنان بی شماری روبرو شده، همچنین می فهمد متحدانش آن طور که فکر می کند با او صادق نیستند: با وجود اینکه دوستانش به او قول داده بودند این سوگند را امضا نکنند، اما تسلیم شده و آن را امضا کرده اند؛ حتی خواهرش Alice (با بازی کری براونستین (Carrie Brownstein)) غرورش را زیرپا گذاشته و آن را امضا کرده، چون فکر می کرده برای محافظت از فرزندانش مجبور است این کار را بکند.
با اینکه مقامات ادعا می کنند برای کسانی که سوگند را امضا نکنند مجازاتی وجود ندارد، اما نام کسانی که آن را امضا نکنند به صورت عمومی منتشر می شود، و به کسانی که آن را امضا کنند مزایایی از جمله معاف شدن از مالیات اهدا می شود. قطعا امضا نکرده ها به زودی با مجازاتی روبرو خواهند شد. پلیس ها به معترضان تیراندازی می کنند، و برخی از معترضان هم به طرز مشکوکی ناپدید شده اند.
همان وقتی که بیینده فکر می کند دیگر تحمل بحث های سر میز شام را ندارد، فیلم تغییر جهت می دهد: عید شکرگزاری وقتی متوقف می شود که دو افسر شاخه ای از سازمان امنیت ملی به نام «واحد محافظت از شهروندان» (با بازی جان چو (John Cho) و بیلی مگنوسن (Billy Magnussen)) وارد خانه می شوند، و ادعا می کنند Chris در حال جلوگیری از حق یک نفر برای امضای سوگند است. آن ها او را دستگیر نمی کنند؛ آن ها برای گشتن خانه اش حکمی ندارند. اما اصرار آن ها برای خصوصی حرف زدن با Chris به شکل یک تهدید به نظر می آید.
حالا فیلم The Oath به یک داستان تنش زای حمله به خانه تبدیل می شود، که ممکن است در آن یکی دو نفر هم کشته شوند. در همین حین که آرمان ها آزمایش شده و وفاداری ها تغییر می کنند، فیلمنامه تا حدودی منظور خودش را بهتر بیان می کند – جایی که Kai واقعیت هایی را به Chris گوشزد می کند، که به هدیش اجازه می دهد آن رفتاری که تاکنون زیر لبخند یک زن خانه دار پنهان کرده بود را بالاخره بروز دهد.
اکشن فیلم به شدت جذاب پیش می رود، که بیشتر آن به لطف خونسردی مگنوسن است. اما اگر بارینهولتز جزییات را با ظرافت بیشتری تنظیم می کرد و شخصیت های قابل باورتری می ساخت خیلی بهتر بود تا اینکه نکته ای که همه ما بارها و بارها آن را شنیده ایم را در مغز ما فرو کند: این نکته که ممکن است یک نفر در سمتی باشد که حق با اوست اما می تواند باز هم شخصی غیرقابل تحمل باشد.
