کوبا ، کاسترو، چگوارا: شروع باتیستا تا پایان کاسترو

مقدمه

به گزارش نسیم ورد ، کشور کوبا در میان دریای کارائیب و اقیانوس آتلانتیک شمالی قرار گرفته است. این کشور در دهه‌های اخیر شاهد تحولات مهمی بوده است. در این مقاله نگاهی به کشور کوبا و رهبران تأثیرگذار در ان داشته‌ایم.

کوبا

کوبا جزیره‌ای با مساحت 110861 کیلومتر مربع است که تنها مرز زمینی آن با پایگاه دریایی ایالت متحده آمریکا می‌باشد. کوبا تا پایان جنگ بین اسپانیا و آمریکا مستمره اسپانیا بود بعد از پایان جنگ بین این دو کشور معاهده‌ای با نام معاهده‌ی پاریس امضاء شد که طی ان اسپانیا تعدادی از مستعمرات خود را به آمریکا واگذار کرد و بعد از مدتی اسپانیا متعهد شد که از پادشاهی بر کوبا نیز چشم پوشی خواهد کرد. زمانی که تئودور روزولت در 1901 به عنوان رئیس جمهور امریکا انتخاب شد، قبول کرد که کوبا به طور رسمی از آمریکا مستقل شود اما دولت آمریکا همچنان حق خود را برای مداخله در بخش‌های مختلف این کشور محفوظ می‌دانست.

باتیستا

فولخنسیو باتیستا ثالدیوار،  او به مدت 8 سال رئیس جمهور و به مدت 7 سال نیز دیکتاتور کوبا بود. ( از سال 1952 تا سال 1959 انقلاب کوبا). باتیستا قبل از این دوران ژنرال ارتش بود و توانست در سال 1934 رامون گرائو رئیس جمهور پیشن را سرنگون کند. باتیستا بعد از از کودتای 10 مارس گفت : من و مردم دیکتاتور هستیم، سرنوشت من این است که به انقلاب‌های بدون خونریزی دست بزنم. چندین سال بعد و زمانی که در کریسمس سال 1959 بر علیه او انقلابی شکل گرفت او به همراه خانواده‌اش از کشور فرار کرد و حکومت را به انقلابیون سپرد.

انقلاب کوبا

فیدل کاسترو جنبشی را با نام 26 ژوئیه به راه انداخته بود و رهبری ان را به عهده داشت. آن‌ها توانستند در سال 1959 اصلی‌ترین نقش را در سرنگونی دیکتاتور کوبا یعنی باتیستا بازی کنند. جنبش 26 ژوئیه را می‌توان سرآغازی برای انقلاب کوبا دانست که در دو جبهه شهری و روستایی به مبارزه با باتیستا پرداخت. نام این جنبش برگرفته از حمله نافرجامی است که در این تاریخ به پادگان مونکادا انجام شد. فرماندهی این حمله بر عهده کاسترو بود و بعد تاریخی که این حمله در آن انجام گرفته بود به عنوان نامی برای جنبش انقلابی آن‌ها انتخاب شد. این حمله ناموفق بود اما سرآغازی شد برای حرکت‌های انقلابی بعدی بر علیه باتیستا.

باتیستا تعداد زیادی از مخالفان خود را به کشور‌های دیگر تبعید می‌کرد. در میان این تبعید شدگان، جنبش 26 ژوئیه شکل گرفت و نهایتاً در سال 1956 هشتاد و دو  تن از اعضای این جنبش از مکزیک به سوی کوبا بازگشتند تا مبارزات انقلابی خود را بر علیه باتیستا آغاز کنند. کاسترو و چگوارا دو تن از مهم‌ترین این افراد بودند . بعد از ورود به خاک کوبا این افراد با حملات نیرو‌های دولتی مواجه شدند و تلفات سنگینی را بر جای گذاشتند اما 16 نفر از ان‌ها توانست جان سال به در ببرد و در کوه‌های سیرا مائسترا گرد هم بیایند. دراین کوهستان نیز درگیری دیگری بین ان‌ها و نیرو‌های دولتی رخ داد و بعد از آن،  ان‌ها به تدریج توانستند نیرو‌های بیشتری را جلب کنند. این نبرد‌ها تا سال 1959 که انقلاب آن‌ها به پیروزی رسید، همچنان ادامه یافت. قبل از پیروزی و در سال 1956 جنبش 26 ژوئیه با دیگر نهضت‌های انقلابی در کوبا در قالب حزب کمونیست کوبا ادغام شد. اما همچنان پرچم این جنبش به عنوان نماد کوبا شناخته می‌شود.

فیدل کاسترو

فیدل کاسترو در سال 1926 در کشور کوبا و در شهر بیران متولد شد. خانواده‌ی او در آن منطقه به عنوان خانواده‌ای مرفه شناخته می‌شد. کاسترو در سال 1947 و در دوران دانشجویی فعالیت‌های سیاسی خود را اغاز کرد. و در اقدامات سیاسی تبعید‌شدگان دومینیکن برای سرکوبی دیکتاتور آن کشور شرکتی فعال داشت. فعالیت‌های سیاسی او در این زمان به شدت ضد آمریکایی بود هر چند که هنوز با عنوان یک مارکسیست از او یاد نمی‌شد.

در سال 1951 او به عضویت حزب اصلاح‌طلب ارتدوکس درآمد و از طرف حزب خود برای حضور در مجلس عوام کاندید شد اما درست پیش از انتخابات باتیتستا با یک کودتای نظامی قدرت را در کوبا به دست گرفت. فیدل کاسترو در این زمان رهبری گروهی از شورشیان را برای براندازی باتیستا به عهده گرفت اما موفق نبود. او به همراه یارانش دستگیر و به زندان رفت. او در دادگاه محکوم و 15 سال ندان برای در نظر گرفته شد.

دو سال بعد باتیتستا که قدرت خود را تثبیت کرده بود فرمان عفو عمومی زندانیان سیاسی را داد و کاسترو نیز از زندان آزاد شد. او به همراه برادر خود رائول به مکزیک رفت و به همراه ارنستو چگوارا سازمان انقلابی دیگری را سازماندهی کرد.

او سر انجام با پشتیبانی این نیرو‌های چریکی  توانست حکومت دیکتاتوری باتیستا را در سال 1995 سرنگون کند و از ان به بعد قدرت را در این کشور به دست گرفت.

در 31 ژوئیه 2006 فیدل کاسترو به دلیل مشکلات بدنی و بعد از انجام یک عمل جراحی قدرت را به برادرش رائول کاسترو منتقل کرد.فیدل کاسترو نهایتاً در 26 نوامبر سال 2016 در سن 90 سالگی درگذشت.

                                              کاسترو و دوست انقلابی اش ارنستو چگوارا

چگوارا   

“ارنستو چگوارا” در 14 ژوئن 1928 در شهر روزاریو آراژانتین به دنیا آمد. خانواده او تباری اسپانیایی و ایرلندی و همچنین دارای گرایشات سیاسی چپ بودند. او در سال 1953 از دانشکده پزشکی فارغ‌التحصیل شد.و سپس سفری را به دیگر کشور‌های آمریکای لاتین آغاز کرد،  این سفر نقطه عطفی در زندگی این پزشک آرژانتینی بود. او در سال 1954 در گواتمالا با حمایت از حکومت جاکوب آرینز فعالیت سیاسی خود را اغاز کرد. حکومتی که چگوارا از آن حمایت کرده بود با دخالت‌های سازمان اطلاعاتی امریکا سرنگون شد و چگوارا به مکزیک گریخت. مدتی بعد او به فیدل کاسترو جنبش 26 ژوئیه پیوست که هدف آن‌ها سرنگونی دیکتاتور کوبا باتیستا بود. او در واقع هم به عنوان پزشک این گروه و هم به عنوان رهبری توانمند در ان خدمت می‌کرد. در پی سقوط باتیستا چگوارا به عنوان یکی از رهبران عالی رتبه انقلاب پست‌های متعدد دولتی را دریافت کرد. چگوارا در سال 1965 از تمامی مسئولیت‌ها و پست‌های دولتی کناره‌گیری کرد و به منظور مبارزات ضد امپریالیسمی به همراه داوطلبانی به بولیوی رفت. او از نوابر 1966 تا اکتبر 1967 جنبش چریکی بولیوی را بر ضد دیکتاتوری نظامی آن کشور رهبری کرد . نهایتاً او در هفتم اکتبر 1967 در عملیات رزمی که سازمان سیا آن را رهبری می‌کرد زخمی، دستگیر و در روز بعد کشته شد.

 در نهایت باید گفت که اگر کسی بخواهد کشور کوبا را بهتر بشناسد باید ابتدا رهبران تأثیرگذار این کشور که سرنوشت کوبا را تعیین کرده‌اند را به خوبی بشناسد.

گزارش و مقاله فوق گردآوری شده می باشد لذا هیچ مسئولیتی در مورد محتوا بر عهده گرد آورنده نیست .

منابع: تابناک، انتخاب، افسران، ویکیپدیا