نقد و بررسی سریال رومانوف ها (The Romanoffs): سریال جدید سازنده مد من (Mad Men)

سریال آنتولوژی رومانوف ها (The Romanoffs) محصول آمازون (Amazon) توسط سازنده سریال مد من (Mad Men) یعنی متیو وینر (Matthew Weiner) ساخته شده و طرفداران آن سریال با وجود فضای متفاوت این سریال احتمالا از رومانوف ها هم خوششان بیاید. وینر سازنده، نویسنده، کارگردان و تهیه کننده این سریال است که داستان نوادگان (یا حداقل کسانی که معتقدند از نوادگان) خاندان سلطنتی سابق روسی یعنی رومانوف ها هستند را روایت می کند. تیتراژ ابتدایی هر قسمت این قضیه را با جلوه های خاصی نشان می دهد: تزار روسیه و خانواده اش برای گرفتن یک عکس خانوادگی جمع می شوند، توسط بلشویک ها کشته می شوند، و خون آن ها از کفپوش جاری شده و از تصاویر سیاه و سفید کسانی که احتمالا از نوادگان آن ها هستند عبور می کند.

قبل از اینکه جلوتر برویم، یک نکته: مانند مد من، به منتقدان سریال رومانوف ها هم لیستی از چیزهایی که نمی توانند در نقد خود بیان کنند داده شد، پس در این نقد فقط دو قسمت اول این سریال که جمعه ۱۲ اکتبر پخش می شوند را بررسی کرده ایم. اولین قسمت به نام The Violet Hour درباره نواده ای پاریسی از رومانوف ها (با بازی مارته کلر (Marthe Keller)) است که معمولا توسط برادرزاده اش Greg (با بازی آرون اکهارت (Aaron Eckhart)) ملاقات می شود، که به همراه دوست دخترش Sophie  (با بازی لوئیز بورگوئن (Louise Bourgoin)) مدیریت یک هتل را برعهده دارند. آن ها به آپارتمان باشکوه عمه Anushka (شخصیت کلر) چشم دوخته اند، و به عنوان تنها اعضای خانواده‌ی او، Greg مطمئن است این آپارتمان به او می رسد. این در حالی است که عمه Anushka زن افسرده ای است و دچار بیماری شده است، بنابراین یک پرستار به نام Hajar (با بازی Ines Melab) برای مراقبت از او استخدام شده که مسلمان هم هست. تضادهای فرهنگی اجنتاب ناپذیرند، چون Anushka به شدت نژادپرست است و با Hajar خوب رفتار نمی کند، اما وقتی می بیند او نسبت به این بی احترامی ها واکنشی نشان نمی دهد از او خوشش می آید – که باعث می شود Greg دیگر شخص مورد علاقه Anushka نباشد.

در قسمت دوم به نام The Royal We، کوری استول (Corey Stoll) و کری بیشی (Kerry Bishé) نقش یک زوج (Michael و Shelly) را بازی می کنند که از رابطه مشترک خود چیزهای متفاوتی انتظار دارند، اما برای بیان این عقاید دچار مشکل هستند. Michael برای فرار از یک سفر دریایی تفریحی که Shelly ترتیب داده، خودش را به یک هیئت ژوری در یک محاکمه قتل وارد می کند تا بتواند همکار زیبایش در هیئت ژوری (با بازی جنت مونت گومری (Janet Montgomery)) را زیرنظر داشته باشد. در همین حین که Michael سعی می کند اعلام حکم را به تاخیر بیاندازد، Shelly خودش به تنهایی وارد کشتی تفریحی می شود، و بدون حضور Michael که نواده رومانوف هاست به همه مراسم های مربوط به رومانوف ها می رود، در حالی که با یک مسافر دیگر (با بازی نوآه وایل (Noah Wyle)) دوست می شود و نقاط قوت و آرزوهایش را طی این مسیر پیدا می کند.

هردوی این قسمت ها که حدود ۹۰ دقیقه زمان می برند (و شبیه دو فیلم مجزا هستند) از نظر لحن شباهت هایی دارند. مثلا اینکه نوادگان رومانوف ها همگی عوضی هستند. در بهترین حالت باید هم همینطور باشند، اما در بدترین حالت، شخصیت های مرد، اتلاف فضاهایی هستند که زیاد در داستان مشارکتی ندارند و نسبت به زنان هم حس تنفر دارند. در سال ۲۰۱۸ چنین تصوری واقعا جالب نیست.
البته جلوه های بصری رومانوف ها واقعا زیباست. وینر دوباره توانسته یک دنیای چشم نواز و پرجزییات بسازد، که به صحنه های مختلف اجازه می دهد در عین باشکوه بودن صمیمانه به نظر برسند. همه چیز با همین سبک خاص پیش می رود، مخصوصا در صحنه هایی که شخصیت ها لباس های مجلل بر تن می کنند. فضاسازی بین المللی نیز کاملا تاثیر مثبتی در سریال دارد، مانند قدم زدن زیر نور ماه که البته خیلی کم از آن استفاده می شود. و با اینکه این دنیای عجیب و غریب آن قدر جذاب است که دوست دارید محو تماشای آن شوید، اما این اپیزودها با زمان طولانیشان خسته کننده می شوند.

از جنبه مثبت، فیلمنامه‌ی وینر پر از شوخی های غیرمنتظره است، پس همیشه یک روند یکسان ندارد. در عین حال گروه بازیگران همه چیز را به سطح بالاتری می برند، مخصوصا کلر و بورگوئن در قسمت اول،‌ و کری بیشی در قسمت دوم.
اما با وجود عالی بودن این بازیگران، آن ها باز هم نمی توانند این شخصیت های اغلب سطحی را نجات دهند، مخصوصا با توجه به اینکه انگیزه های آن ها خیلی واضح و مشخص بیان می شود. کسانی که به دنبال پیچش داستانی هستند منتظر آن نباشند، که اگر شخصیت پردازی این شخصیت ها خوب بود باز هم اشکالی نداشت. در حالی که برخی لحظات واقعا فوق العاده هستند، و خود سریال کیفیتی سینمایی دارد که خیلی رویایی به نظر می آید، اما به خیلی چیزهای دیگر توجهی نشده، مخصوصا درباره تعهدات شخصیت های مرد که حتی اگر این سریال را یک داستان خیالی در نظر بگیریم باز هم مبتذل هستند. در نهایت، با اینکه به نظر می رسد پایان هر دو قسمت قرار است زن محور و تاثیرگذار باشد، اما هیچ کدام از این قسمت ها آن را به دست نمی آورند. اینکه آیا این الگو در بقیه قسمت ها هم ادامه خواهد داشت یا خیر هنوز مشخص نیست، اما به نظر می آید در بین این همه سریال های تلویزیونی مختلف نیازی به سریال رومانوف ها نبود.

پخش سریال رومانوف ها از تاریخ ۱۲ اکتبر از آمازون آغاز می شود.