بررسی انیمیشن The Boss Baby: Family Business؛ ناکامی انتظار

دنباله انیمیشن شناخته‌شده Boss Baby یعنی The Boss Baby: Family Business سروصدای زیادی به همراه داشت، اما نتوانست با توجه به قسمت قبلش انتظارات را برآورده کند.

زمانی که انیمیشن The Boss Baby در بهار سال ۲۰۱۷ منتشر شد، منتقدان و مخاطبان آن را عملا به دو گروه متمایز تقسیم کرد: کسانی که احساس می‌کردند که انیمیشن‌های CG (رده انیمیشن‌های نسبتا جدید در حد ۳ بعدی) یک رشد نسبتا زیاد از صحنه‌های شیطنت‌آمیز الهام‌گرفته از سری Looney Tunes تجربه کرده است و کسانی که فکر می‌کردند تصویرسازی آن برای جبران کوتاهی طرح کلی داستان انیمیشن کافی نبود.

چهار سال بعد، رسیدن انیمیشن Boss Baby: Family Business یک مثال دلسردکننده از رشدی ایستا و نمایانگر کوتاهی در پیشرفتی به همان اندازه (و شاید کمتر) از انیمیشن قبلی بود (بستگی دارد که برای بار اول آن را چگونه ارزیابی کرده باشید).

با وجود تکرار بیشتر صدا (صداپیشگان) از انیمیشن قبلی، با صداپیشگی الک بالدوین (Alec Baldwin) به عنوان یک مامور نوزاد در راس گروه صداپیشگان، بازگشت کارگردان انیمیشن یعنی تام مک‌گراث (Tom McGrath) و نویسنده قبلی مایکل مک‌کالرز (Michael McCullers) فرصتی برای ساختن یک فرمول کاملا کارآمد پیدا شد، اما در عوض آن‌ها به یک جرقه آشفته بسنده کردند که به سرعت باعث از دست رفتن مخاطبان آن می‌شد.

شاید تعداد کمی از بینندگان با سر و صدا و نتیجه پر هرج و مرج انیمیشن حواسشان پرت شده باشد، اما بیشتر آنان با دیدن این انیمیشن از کمپانی یونیورسال در تاریخ ۲ ژوئیه (۱ تیر ۱۴۰۰) بسیار دلسرد شدند.

بدون در نظر گرفتن چهار فصل این فرنچایز با نام The Boss Baby: Back in Business، آخرین باری که ما کاراکتر اصلی را دیدیم او از Baby Corp بازگشته بود و به شکل نوزادی معمولی به نام تئودور تمپلتون معروف به تد درآمده بود. حالا سال‌ها بعد به گفته برادر بزرگترش تیم (صداپیشگی در انیمیشن قبلی بر عهده توبی مگوایر (Tobey Maguire) بود و در قسمت جدید بر عهده جیمز مارسدن (James Marsden) می‌باشد): آن‌ها جدای از هم بزرگ شدند؛ تد به عنوان مدیرعامل صندوق سرمایه‌گذاری و تیم تبدیل به پدر دو دختر جوان شده و با ایوا لونگوریا، یک نان‌پز حرفه‌ای، ازدواج کرده است.

اما زمانی که نوزادی به نام تابیتا با صداپیشگی امی سداریس (Amy Sedaris) مشخص می‌کند که در واقع یکی از ماموران Baby Corp. است، پدر و عموی خود را با استفاده از فرمول تغییر سن برای مقابله با دکتر شرور یعنی ایروین آرمسترانگ با صداپیشگی جف گلدبلوم (Jeff Goldblum) که قصد دارد انقلاب جهانی نوزادان را آغاز کرده و منجر به حذف گسترده والدین شود، متحد می‌کند.

در حالی که اشاراتی از انیمیشن قبلی تا رمان مصور مارلا فرازی (Marla Frazee) دنبال می‌شد، نکات قابل ملاحظه‌ای در مورد پویایی خانواده داشت که از جمله آن‌ها می‌توان به پیچش ملایم یک طرح داستانی که بسته به نظر می‌رسد، اشاره کرد. اما این دنباله بدون هیچ مقدمه یا سرنخی وارد یک موقعیت جدی می‌شود بدون این که برای ایجاد یک زمینه احساسی به خود زحمت بدهد. در غیاب این چیزها و با با انتخاب روش ارتجاعی بصری که به فیلم اول کمک کرد تا یک وجهه نوستالژیک داشته باشد، این دنباله نمی‌تواند در مقایسه با سری قبل به آن جنبه احساسی دست پیدا کند.

اما احساس می‌شود که یک فرصت دیگر نیز در زمینه صداپیشگان آن، از دست رفته باشد. جایی که صدای مقتدرانه بالدوین از دهان یک نوزاد بیرون می‌آید به گونه‌ای وجهه کمدی انیمیشن را به سرعت ارائه می‌دهد، در حالی که کاراکتر سداریس جسور بدان گونه دارای یک وجهه عمیق و بی‌تردید بزرگسالانه نیست. مانند تمام چیزهای مرتبط با ساخت انیمیشن، صداپیشگان متفاوت می‌توانستند بامزه‌تر و به گونه‌ای بیشتر الهام‌گرفته‌شده از قسمت قبل (که این طنز و صداپیشگی امتحان خود را که جلب مخاطب بود، پس داد) باشند تا این که تمام ارتباط قبلی را قطع کرده و روی چیزهایی با مفهوم کمتر کار کنند.