سخن گفتن از فیلم « گاتی » نیازمند بررسی پروسه تولید این اثر می باشد. اما پیش از اینها می بایست به خودِ جان گاتی اشاره کرد و درباره او سخن گفت ( اگر قصد تماشای فیلم را دارید این قسمت را مطالعه نفرمائید چون فیلم نیز براساس زندگی واقعی گاتی ساخته شده ). جان گاتی یکی از تبهکاران بدنام تاریخ می باشد که فعالیت هایش را در نیویورک پیگیری می کرد. وی از دوران نوجوانی با قاچاق مواد مخدر به دنیای تبهکاران وارد شد و پس از مدتی با قتل رئیس خاندان مافیایی « گامبینو » توانست بر صندلی ریاست بنشیند و فعالیت های خلافکارانه اش را گسترش دهد.
گاتی اما برخلاف دیگر روسای مافیایی که کمتر در محافل عمومی دیده می شدند، به دوربین و رسانه علاقه فراوانی داشت و خوشتیپ بودنش هم باعث شده بود تا همواره سوژه رسانه ها باشد. وی طی دوران فعالیتش سه اتهام بزرگ را تجربه کرد که او را پای میز محاکمه نشاند اما به واسطه وکلای قدرتمندش توانست از هر سه دادگاه تبرئه شود و به به باج گیری و سرقت و زورگیری ادامه دهد. اما سرانجام در سال 1991 پلیس نیویورک از طریق ضبط مخفیانه مکالمات او و همکاران تبهکاراش، توانست وی را بار دیگر پای میز محاکمه بنشاند و اینبار مدارک به اندازه ای بودند که باعث به زندان افتادن او شوند. زندگی پر فراز و نشیب گاتی در نهایت در سال 2002 در زندان به پایان رسید.
اما روند تولید فیلمی براساس شخصیت گاتی در سینما وضعیت بهتری از زندگی شخصی این رئیس مافیا نداشت. نخستین بار یک دهه پیش تهیه کننده ای به نام مارک فیور حق امتیاز اقتباس سینمایی از کتابی که توسط پسر جان گاتی نوشته شده بود را خریداری کرد و در آن مقطع قرار بود جان تراولتا در نقش گاتی بازی کند و بازیگران دیگری از جمله جو پشی و آل پاچینو نیز در فیلم حضور یابند. اما بعدها مشخص شد که تهیه کننده مذکور کلاهبردار است و مدتهاست که تحت تعقیب پلیس است! پس از ناتوانی فیور در تامین سرمایه ساخت فیلم، هم سلولی او در زندان (!) به نامسالواتوره کارپانزانو تصمیم گرفت تا سرمایه ساخت را تامین نماید اما او هم بعدها به دلیل کلاهبرداری دستگیر شد و سرنوشت فیلم نیز در هاله ای از ابهام قرار گرفت. با اینحال فیلم پس از تعویض چندین تهیه کننده و جذب سرمایه ای که با هزار زحمت بدست آمد، با حضور جان تراولتا و همسرش ساخته شد اما نتیجه کار کاملاً ناامید کننده است.
« گاتی » که بازنویسی های متعددی را در بخش فیلمنامه به خود دیده، چنان افسار گسیخته و شلخته است که به سختی می توان آن را به عنوان یک فیلم سینمایی پذیرفت. فیلمنامه چند پاره « گاتی » نمی تواند تمرکز مشخصی بر یک مقوله خاص داشته باشد و در دقایق مختلف به این سو و آن سو گریز می زند و عجیب آنکه در هیچکدام از بخش هایی که ورود می کند نیز به بلوغ نمی رسد. زندگی گانگستری جان گاتی به اندازه کافی بخش های جذابی برای به تصویر کشیده شدن داشته و تجربه هم نشان می دهد که آثار گانگستری معمولاً به محبوبیت فراوانی در سینما دست پیدا می کنند اما « گاتی » بطور عجیبی در نقطه مقابل این شرایط قرار گرفته است.
کوین کانلی که احتمالاً او را در سریال « Entourage » به خاطر می آورید، برای ساخت فیلمی درباره زندگی جان گاتی به سراغ تمام برهه های زمانی و تمام آنچه که احتمالاً می شد در مقابل دوربین قرار داد رفته و از هر بخش، مقداری را در مقابل دوربین قرار داده که باعث شده فیلم روند نامشخصی داشته و سرگردان باشد. شاید یک تدوین مناسب می توانست سر و سامان بهتری به وضعیت فیلم دهد اما اثر کنونی گنگ است و مشخص نیست که فیلمساز قصد داشته با به تصویر کشیدن زندگی گاتی، چه پیامی به مخاطبش دهد و اصلاً مخاطب برای چه باید به تماشای اثری بنشیند که تکلیفش با خودش مشخص نیست!
موسیقی و فیلمبرداری نیز ارتباط مشخصی با داستان ندارند و مخصوصاً در بخش موسیقی، فیلم کاری به حال و هوای اثر ندارد و به یکباره خواننده ای مانند « پیت بول » در یک محیط گنگستری زیر آوازخوان می زند و حال و هوای مخاطب را تغییر می دهد! به نظر می رسد که سازندگان فیلم قصد داشته به هر قیمتی که شده از عناصری که می توانسته اند فروش فیلم را بهبود ببخشند استفاده نمایند که نتیجه کار نیز رضایت بخش نیست.در این میان قربانی بزرگ جان تراولتا بوده. بازیگری که نزدیک به ده سال برای ساخت فیلمی درباره جان گاتی و بازی در نقش این گانگستر صبر کرد و حتی خودش نیز بخش اعظمی از تهیه کنندگی اثر را بر عهده گرفت اما نتیجه کار با آنچه که او انتظار داشته فاصله بسیار دارد. بازی تراولتا در نقش گاتی اگرچه با اغراق همراه بوده اما در مجموع امیدوار کننده ترین بخش فیلم را تشکیل می دهد و حداقل می توان پس از سالها به تماشای یک بازی سینمایی از او نشست!
« گاتی » ضعیف و ناامید کننده است و به نظر می رسد برای ساخت آن افراد به درستی در جایگاه های خودشان قرار نگرفته اند. از فیلمنامه ضعیف گرفته تا مشکلات فنی فراوان، از « گاتی » اثری ساخته که حالا خیلی ها به آن به چشم بدترین اثر چند سال اخیر سینما نگاه می کنند. اما باید انصاف داشت، « گاتی » کاملاً ضعیف و ناامید کننده است اما قطعاً نمی تواند بدترین اثر سالهای اخیر سینما باشد. فیلم هنوز سوژه جذابی دارد و جان تراولتایی هم دارد که توانسته سوژه را زنده نگه دارد اما تلاش او برای نجات اثر کافی نبوده. شاید فرزندان خانواده « گاتی » باید خوشحال باشند که پدر گانگسترشان در قید حیات نیست تا ببیند چه بلایی بر سرش در سینما آورده اند!
