سایت تابع قوانین جاری کشور می باشد و در صورت درخواست مطلبی حذف خواهد شد سایت تابع قوانین جاری کشور می باشد و در صورت درخواست مطلبی حذف خواهد شد
اخباراخبار اجتماعیاخبار اجتماعیتوریسم و گردشگریدسته‌بندی نشدهسبک زندگیشبکه های اجتماعیگزارشمجله فناوری و دانشمصاحبه و گفتگومطالب جالبمقالات

چی امریکایی ها رو متحد میکنه؟ ذخایر غذاییمون !

امریکا جای بزرگیه، اگه تا بحال به سراسر کشور امریکا رانندگی کرده باشید، میدونید این

سفری نیست که با بی دقتی شروع بشه!

طبق یافته های یک نظر سنجی حتی 11 % از امریکایی ها به قصد گردش و بررسی کشورشان از منزل

خارج نشده اند.

طبق تحقیقات جدید دانشگاه Illinois، حتی اگه تا به حال به سراسر امریکا سفر نکرده اید

غذایی که میخورید ( یا حداقل عناصری ) که دارا هست و محققان در نهایت محققان همه این اطلاعات

را در نقشه ای با وضوح تصویری بالا گرد آوری کردند و بنابراین بهتر میفهمیم؛ مسیر مزارعی که غذاهایمان

از آنجا به روی میز ما آورده شده اند کجا بوده است.

Megan Konar، محقق ارشد و استادیار مهندسی عمران و محیط زیست؛ خیلی دقیق گفت:

مردم نقشه ها رو دوست دارن!

اکنون که نقشه ای از زنجیره تامین مواد غذایی ملی خود داریم میتوانیم آن را

تجسم و درک کنیم.

بر اساس این مقاله، برای ایجاد این نقشه، محققین، آنچه که ” مدل جریان غذا ” مینامند را توسعه

دادند، چیزی که ماشین یادگیری، خصوصیات شبکه، آمار تولید و مصرف، محدودیت تعادل حجم

و برنامه نویسی خطی را با هم ترکیب میکند.

 

این تیم اطلاعات را از هشت بانک اطلاعاتی ترکیب کرده _ شامل چیزهایی شبیه به مسیرهای باربری _

تا ببینن امریکای 3142 بخشی و بخش های معادل آن چگونه از طریق زنجیره های تامین مواد غذایی به

هم مرتبط میشن و در نهایت نقشه شامل 9.5 میلیون مسیر ارتباطی میشه!

ولی در بین این میلیون ها مسیر ارتباطی، الگوهای بزرگتری پدیدار میشن.

Konar، در مقاله ای برای The Conversation، نوشت:

سال 2012، سالی که تحقیق کردیم، بخش لس آنجلس بیش از 17 میلیون تن

غذا دریافت کرده بیش از هر بخش دیگری ! البته مقدار بیشتری نیز از طریق

دریایی به بیرون فرستاده : 22 میلیون تن.

بخش Fresno، در کالیفرنیا و بخش Stanislaus، نیز به ترتیب بیشترین مواد

غذایی را بعد از لس آنجلس دریافت کرده اند.

 

در حقیقت بیشتر بخش هایی که مواد غذایی را ارسال و دریافت کرده اند در در کالیفرنیا

قرار داشتند. البته این به این دلیل است که چندین مرکز بزرگ شهری مثل لس آنجلس، سانفرانسیسکو

و البته * دره مرکزی حاصلخیز در کالیفرنیا میباشد.

از ده بخش برتر “خروجی “، فقط یک بخش خارج از ایالت طلائی ( Golden State: لقب کالیفرنیا ) بوده و

آن هم: آریزونا، بخش Maricopa، بوده است.

در حالیکه لیست شهرهایی که ” ورودی ” دارن متنوع تر بود و شامل: بخش Erie در نیویورک، بخش County

در Illinois، بخش Douglas در Nebraska، بخش Sussex در Delaware، جز ده شهر برتر برای ورود غذا هستند.

( توجه داشته باشید که این داده ها فقط مربوط به یکسال، سال 2012 میباشد و ممکن است در سالهای مختلف

متفاوت به نظر برسد.)

گرچه این تحقیق اهمیت بخش های مرزی مانند Niagara و شهرهای بندری مانند نیوارلئان را نشان میدهد

حرکات زیادی که در این بخش ها نیز اتفاق میوفتد را پیدا کرد. Konar، نوشت:

این بخاطر جابجایی وسایل غذایی در اطراف، برای تولید در سراسر بخش هست.

برای مثال شیر از یک کامیون توی انبار بزرگ خارج میشه بعد به سهولت به مراکز

تهیه ماست فرستاده میشه و بعد از این هم ماست به انبار توزیع مواد غذایی

فرستاده میشه و همه اینها نیز داخل همان شهر اتفاق میوفتد.

امیدوارم عمده ترین نکته برای بیشتر مردم فهمیدن این باشه که اکثر ما با هم

در ارتباطیم.

مصرف کننده های شهری و تولیدکننده های روستایی به همدیگه وابسته هستن

و پردازنده ها و توزیع کننده های مواد غذایی نیز واسطه آنها است.

از طریق زنجیره مواد غذایی گسترده ما، امریکایی ها به هم متصل هستند

که به زیر ساخت های مهم و به هم پیوسته ای متصل هستند.

 

در صحبت از این موضوع، این خانم امیدوار است تیم تحقیقاتی وی این زیر ساخت ها را نیز بهبود

ببخشد که به طور بالقوه در آینده زنجیره ذخایر را نیز بهبود میبخشد.

وی در ادامه گفت:

تا الان زیر ساخت های مهندسی عمران کشور ما دارای درجه کیفی ‘D+’، را از

جامعه مهندسین امریکا (ASCE)، دریافت کرده است.

من اطمینان دارم این کار و تحقیقاتی که روی آن انجام شده است بهمون کمک

میکنه تا بفهمیم چگونه میتونیم به طور موثرتری سرمایه گذاری در زیرساختهای

مهم تامین ذخایر غذایی کشور، را اولویت بندی کنیم.

 

* دره مرکزی

دره مرکزی

 

دره مرکزی (Central Valley) دره‌ای بزرگ و مسطح می‌باشد که بخش مرکزی ایالت کالیفرنیا در امریکا را تحت

پوشش دارد. این دره مرکز بیشتر فعالیت‌های تولیدی کشاورزی در کالیفرنیا می‌باشد. طول دره نزدیک ۶۰۰ کیلومتر

می‌باشد که از شمال به جنوب کشیده شده‌است.

نیمهٔ شمالی آن دره ساکرامنتو و نیمهٔ جنوبی آن دره سن ژاکویین نامیده می‌شود. دو نیمه در دلتای رودخانه‌های

سن ژاکویین و ساکرامنتو با یکدیگر برخورد می‌کنند.

 

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا