در اولین صحنه از فیلم Rambo: Last Blood «رمبو: آخرین خون» شخصیت اصلی را در حال مصرف داروهایش می‌بینیم، در حالی که در صحنه آخر او روی یک صندلی گهواره‌ای روی ایوان یک خانه نشسته است. اما طرفداران این فرنچایز اکشن اصلا نگران نباشند. بین این لحظات، این کهنه سرباز جنگی و سخت جان با بازی سیلوستر استالونه (Sylvester Stallone) بی‌رحمانه آدم‌های زیادی را می‌کشد. اینکه تمام قربانیان او مکزیکی هستند با وجود شرایط سیاسی کنونی آمریکا کاملا اتفاقی است!
واقعا باید استالونه را تحسین کرد: او می‌داند چطور یک فرنچایز را شناور نگه دارد. راکی با بازی او ۴۳ سال پس از خلق این شخصیت هنوز پرقدرت به کارش ادامه می‌دهد، البته به عنوان شخصیت مکمل. و پنجمین فیلم سری Rambo حدود ۳۷ سال پس از فیلم اصلی یعنی First Blood «اولین خون» و ۱۱ سال پس از فیلم قبلی این فرنچایز اکران شده است. همان‌طور که می‌توان از عنوان فیلم حدس زد، Rambo: Last Blood قرار است آخرین حضور استالونه در نقش این شخصیت باشد. باید هم همین‌طور باشد، چون استالونه دوست ندارد در فیلم بعدی نقش رمبو را با یک واکر یا ویلچر بازی کند، البته نمی‌توان انکار کرد او در سن ۷۳ سالگی هنوز بدن ورزیده و آماد‌ه‌ای دارد.
این احتمالا آخرین فرصت استالونه برای ادای احترام به این شخصیت محبوب بوده، مثل همان کاری که جان وین در آخرین فیلم خودش The Shootist انجام داد. اما فیلمنامه به نویسندگی استالونه و متیو سیرولنیک (Matthew Cirulnick) خیلی کلی و سطحی به نظر می‌آید و انگار برای قسمت آزمایشی سریال Rambo نوشته شده تا اینکه یک بزرگداشت باشکوه برای این شخصیت باشد. این فیلم با زمان ۸۹ دقیقه کمترین مدت زمان را بین فیلم‌های فرنچایز دارد. و این شامل یک سکانس پایانی از صحنه‌های تمام فیلم‌های قبلی Rambo و به طرز عجیبی همین فیلم Rambo: Last Blood هم می‌شود.
داستان با نمایش زندگی رمبو در مزرعه خودش کنار خانواده‌اش شامل ماریای میانسال (با بازی آدریانا بارازا (Adriana Barraza)) و نوه‌اش گابریل (با بازی ایوت مونرئال (Yvette Monreal)) شروع می‌شود. او خیلی خوب زندگی آرامی با پرورش اسب‌ها برای خودش دست‌وپا کرده، اما همان‌طور که مشخص است هنوز از اختلالات پس از آسیب روانی رنج می‌برد، چون خانه او دارای چندین تونل زیرزمینی است. چون این دقیقا چیزی است که رمبو زیر خانه خودش می‌سازد.
البته خوشحالی جان دوامی ندارد چون گابریل بدون توجه به توصیه‌های او تصمیم می‌گیرد برای پیدا کردن پدری که چندین سال پیش رهایش کرده به مکزیک سفر کند. پس از چند دقیقه حضور در این کشور، گابریل توسط یک گروه قاچاقچی به رهبری برادران هوگو (با بازی Sergio Peris-Mencheta) و اسکار (با بازی Oscar Jaenada) ربوده می‌شود. رمبو فورا رد او را پیدا می‌کند، اما بی‌قاعده بودن نقشه او وقتی مشخص می‌شود که این گروه خلافکار او را تا حد مرگ کتک می‌زنند. یک خبرنگار مستقل (با بازی Paz Vega) تا زمان بهبودی از جان پرستاری می‌کند، زنی که خودش هم ارتباطی با این گروه خلافکار دارد، چون خواهرش به همین شکل ربوده و کشته شده است.
رمبو خیلی زود برگشته و اتفاقاتی رخ می‌دهند، اما تمام این‌ها مقدمه‌ای برای بخش نهایی فیلم هستند. او مجرمان باقیمانده را به خانه خودش می‌کشاند، در حالی که ماریا و اسب‌ها را به جای دیگری منتقل کرده است. در همین حین، او کل خانه را به تله‌های انفجاری مجهز کرده که نشان می‌دهد فیلم Home Alone «تنها در خانه» را چندین بار تماشا کرده است.
اما در اینجا، شخصیت‌های منفی دچار آسیب‌های سطحی نمی‌شوند، بلکه به شدت آسیب‌های مرگباری می‌بینند که دلیل ریت R بودن فیلم هم همین است. اینکه آن‌ها با وجود تلفات زیاد همچنان به تعقیب رمبو ادامه می‌دهند خیلی مسخره است. نتیجه این کشتار ثابت می‌کند وقتی رمبو قول می‌دهد قلب یک نفر را از سینه‌اش بیرون بیاورد، قطعا به قولش عمل خواهد کرد.
کاملا مشخص است که کارگردان آدریان گرانبرگ (Adrian Grunberg) به سکانس پایانی فیلم خیلی بیشتر از بقیه صحنه‌های فیلم توجه کرده است. اما به چه دلیلی؟ برای اینکه نشان دهد وقتی رمبو عزمش را برای رسیدن به هدفی جزم می‌کند هیچکس نمی‌تواند جلوی او را بگیرد؟ این شخصیت شایسته بزرگداشتی بهتر از این است، و مخاطب هم همین‌طور.
استالونه قبلا گفته اگر این فیلم موفق باشد دوست دارد یک فیلم Rambo دیگر هم بسازد. فقط امیدوارم اگر چنین اتفاقی افتاد داستان فیلم جدیت بیشتری نسبت به فیلمنامه سطحی Rambo: Last Blood داشته باشد.
- برگرفته از نقد و بررسی آریامووی
