[ad_1]
«داستان اسباب‌بازی ۳» از بهترین انیمیشن‌های پیکساری و از بهترین آثار سینمایی قرن معاصر است؛ بسیار ماندگارتر، عمیق‌تر و انسانی‌تر از انبوه فیلم‌های پرمدعا و ناچیز از فیلمسازان اسم‌درکرده. انیمیشنی قابل احترام و صادق. راز ماندگاری داستان اسباب‌بازی ۳ را می‌توان با ارجاع به یکی از جملات عالیِ «نیچه» یافت: «پختگیِ مَرد، یعنی کشف دوباره‌ی همان جدّیتی که در کودکی و در هنگام بازی داشته‌ایم». انیمیشنِ «لی آنکریچ» در جستجوی کودکی و آن خیال عمیق کودکانه است؛ خیالی در حکم سرگرمی اثرگذار و پرانرژی برای مخاطب کودک و راه نجات و رسیدن به پختگی برای مخاطب بزرگسال. داستان اسباب‌بازی ۳، تماما وفادار به مخاطب خردسال است؛ چه در داستان و قهرمان‌هایی که همگی برای کودکان آشنا هستند و چه در وفاداری به آن جدّیتی که کودکان هنگام بازی با اسباب‌بازی‌هایشان دارند. انیمیشن آنکریچ، با این وجود که اثری است عمیق و شاید خودآگاه، اما بلد است که چگونه جهان را همچون کودکان ببیند و از اینجاست که راه به ناخودآگاهی می‌گشاید.
.
نقل از سینما-فارس
[ad_2]
