اگر نگران این هستید که یک نشت اطلاعاتی دیجیتال چه بلایی بر سر آبروی شما می آورد، بهتر است فیلمAssassination Nation را با دقت تماشا کنید. این فیلم بررسی تلخی از رفتارهای اجتماعی (مجازی و حقیقی)، ریا و دورویی و طرز فکر مافیای مدرن است. با اینکه این فیلم جذاب و در پایان کاملا قدرتمند است، اما سم لوینسون (Sam Levinson) بیش از حد لازم داستان وارد فیلم کرده که باعث شده روند داستان شلخته شود، در حالی که مسائل مهم تر فرصت لازم برای حضور در فیلم برای ایجاد یک تاثیر معنادار را ندارند.
این فیلم در شهر سیلم (Salem) روایت شده و تمرکزش روی چهار دوست صمیمی است – Lily (با بازی اودسا یانگ (Odessa Young))، و Bex (با بازی هری نف (Hari Nef))، و Sarah (با بازی سوکی واترهاوس (Suki Waterhouse)) و Em (با بازی آبرا (Abra)). زندگی آن ها در مدرسه، مهمانی و وقت گذرانی خلاصه می شود، اما وقتی یک هکر، اطلاعات دیجیتالی شخصی برخی افراد مهم را با کل شهر به اشتراک می گذارد همه چیز از کنترل خارج می شود. چیزی که به شکل حملات محدود آغاز شده بود به یک رسوایی در نیمی از شهر سیلم تبدیل می شود. سپس مانند فیلم بوته آزمایش (The Crucible)، شهروندان به مافیایی منحرف و عصبانی تبدیل می شوند که می خواهند فرد مسئول این نشت اطلاعاتی را پیدا کنند، اما درنهایت Lily و گروهش را مورد هدف قرار می دهند.
Assassination Nation فیلمی درخشان، شجاعانه، با فیلمبرداری عالی و به شدت دیوانه وار است. چه فضای جشن و مهمانی افراطی در نیمه اول فیلم باشد یا تعقیب و گریز شرورانه در نیمه دوم آن، لحن شدید و سبک پرجنب و جوش لوینسون مهیج و واگیردار است. دلیلی برای این وجود دارد که Assassination Nation باعث تشویق دیوانه وار توسط جمعیت در جشنواره فیلم تورنتو شد؛ این فیلم کاملا جذاب است.
اگرچه شاید برخی برایشان این سوال پیش آمده که آیا این واکنش های مهیج دلایل قانع کننده ای داشته یا خیر. خوشحالی برای مجازات و تسویه حساب یک چیز است و خوشحالی برای خشونت چیز دیگری است، و لحظاتی در Assassination Nation بودند که من احساس کردم تکریم و تشویق خشونت از حد عادی گذشته است، ریسک ناگزیری که وقتی هجو و وحشت را با هم مخلوط می کنید به وجود می آید، مخصوصا در یک فیلم ژانر وحشت که تمرکزش روی نگرانی های آزاردهنده دنیای واقعی است.
از طرفی، وقتی لوینسون تعادل فیلم را برقرار می کند، نتیجه کار به شدت هشداردهنده و کاملا قدرتمند است. اصلا از این شگفت زده نشوید اگر پس از تماشای Assassination Nation نسبت به اطلاعاتی که در گوشی خود نگهداری می کنید، طرز رفتارتان در فضای مجازی، یا حساسیت روی جزییات دیجیتالی شخصی خودتان که ممکن است معنی اشتباهی داشته باشند تجدیدنظر کردید. امروزه به دلیل تکنولوژی های مختلف، زندگی ما به صورت ۲۴ ساعته زیرنظر است، و Assassination Nation نگاهی صاحب سبک و کنایه آمیز به زمانی دارد که یک مافیای دورو و قضاوت کننده کنترل اوضاع را به دست بگیرد.
مهم ترین بخش این ماجرای خشن هنرنمایی بازیگران، مخصوصا یانگ و نف است. متاسفانه Sarah با بازی واترهاوس به دلیل عدم شخصیت پردازی خوب زیاد به چشم نمی آید و Em با بازی آبرا هم به همین دلیل ضعیف ظاهر می شود، حتی با وجود نگاه کوتاهی به زندگی‌اش در خانه در کنار مادر مجردش که به یکی از جذاب ترین صحنه های اکشن فیلم می انجامد. اما یانگ و نف در نقش Lily و Bex فوق العاده هستند.
یانگ ستاره ای انکارناشدنی است. او بدون زحمت سلطه گر صحنه است و پر از انرژی آتشین و مهیج است – ویژگی هایی که برای این نقش حیاتی هستند. نف نیز در نقش Bex همین طور است. او شخصیتی است که به شدت اعتماد به نفس دارد و به صورت مخفیانه با مشکل آسیب پذیری مقابله می کند. Assassination Nation در نمایش تخریب شخصیتی این دو شخصیت توسط افراد دور و برشان اصلا کوتاهی نمی کند. این برای بیننده آزاردهنده است اما وقتی آن ها جلوی آن افراد ایستاده و مبارزه می کنند، این ها لحظاتی هستند که هرگونه خوشحالی به دلیل پیروزی کاملا حق بیننده است.
این یکی از ویژگی های جذاب و مهیج Assassination Nation است، آن هم با روشی جذاب که لوینسون از طریق جلوه های فیلم به نمایش می گذارد. لحظاتی در نیمه اول فیلم وجود دارند که او نگاه هایی به چهار شخصیت اصلی خودش می اندازد. او نمایی به شما نشان می دهد که می فهمید قرار است زندگی چهار دختر محبوب دبیرستانی را ببینید که بر مدرسه سلطه دارند و در اواخر دوران نوجوانی خود به سر می برند، اما وقتی واقعیت وجودی آن ها را می بینیم، باشکوهی بهترین سلفی اندازهای مدرسه از بین می رود، و می فهمیم که ظاهر پرزرق و برق آن ها فقط پوششی برای پوشاندن مشکلات درونی آن هاست. لوینسون این نکته را خیلی خوب نشان می دهد، آن هم با نمایش تبدیل جلوه های رویایی نوجوانانه و باشکوه – مثل راه رفتن متکبرانه دخترها در راهروهای مدرسه – تا به دام انداختن بیننده در قاب هایی تاریک تر و تنگ تر که نگرانی و شک و تردید باطنی این شخصیت ها را نشان می دهد، که درنهایت در نمایشی آزاردهنده از توهین های زبانی و فیزیکی به اوج خود می رسد.
Assassination Nation فیلمی مخلوط از همه چیز است که بین هجو عمیق آزاردهنده و ماجرایی به شدت جذاب و سرگرم کننده نوسان دارد. این فیلم زمانی در بهترین حالتش است که هردوی این ویژگی ها با قدرت تمام در آن جریان دارند و یکی از آن ها دیگری را تقویت می کند، اما گاهی اوقات یکی از آن ها از دیگری خیلی فاصله می گیرد، مشکلی که مخصوصا در پایان فیلم خودش را نشان می دهد. اما با این حال Assassination Nation به لطف رویکرد شجاعانه لوینسون برای نمایش نگرانی های زندگی واقعی به یک فیلم فراموش نشدنی و مهیج تبدیل شده است. شاید او در همه بخش های فیلم خوب عمل نکرده باشد، اما انرژی و قدرت موجود در هر لحظه از فیلم کاملا درخشان است.
فیلم Assassination Nation در تاریخ ۲۱ سپتامبر در سینماها اکران خواهد شد.
